W życiu każdego człowieka są dwie miłości. Ta pierwsza i ta prawdziwa.

Andżelika wróciła do domu po siedmiodniowym pobycie w szpitalu.

Do domu Thomasa , który od dnia dzisiejszego stał się jej domem.

Morgenstern nie słuchał sprzeciwów polki , która zdecydowanie bardziej wolała mieszkać razem z Maddy. Nie było nawet najmniejszej szansy na zmianę jego postanowienia.

Wszystko stworzone było na potrzeby prawidłowego rozwoju płodu.

- Dokąd idziesz ? - zapytała widząc , że blondyn ma zamiar wyjść.

- Umówiłem się z Alexem. - odpowiedział tajemniczo.

- W jakiej sprawie? 

- Ann , przecież nigdy nie interesowały Cię sprawy moich treningów... - Morgi próbował wybrnąć nie narażając partnerki na dodatkowy stres.

- Swoje treningi omawiasz zazwyczaj z Kuttinem , więc nie kłam ... - Andżelika posadziła małą Lilly na swoich kolanach.

Blondyn biorąc głęboki oddech usiadł obok swojej dziewczyny.

- Tylko się nie denerwuj ... - zaczął. - Dla Naszego wspólnego dobra postanowiłem zakończyć swoją karierę.

Andżelika zbladła...

- Ell , możesz wziąć na chwilę małą? - zwróciła się do kobiety krzątającej się po kuchni.

Austriaczka z małą na rękach opuściła pomieszczenie.

- Kiedy zamierzałaś mi o tym powiedzieć? 

- Kochanie nie denerwuj się , proszę... - mężczyzna ujął dłonie dziewczyny w swoje. - Tak będzie lepiej...

- Lepiej ?! Dla Kogo ?!- czerwonowłosa wstała. - Nie zgadzam się , rozumiesz!

- Dla Ciebie, dla Lilly , dla Naszego dziecka ... - Thomas zbliżył się do Niej próbując przytulić.

- A dla Ciebie? Kochasz to co robisz, skoki są Twoim życiem , więc po co z Nich rezygnować nie mając sensownego powodu ...- zielonooka odsunęła się.

- To nie ma znaczenia. Mam rodzinę , z którą chcę spędzać jak najwięcej czasu , to jest dla mnie najważniejsze. - mówił opanowanym tonem.

- A trenerzy , kadra , kibice? To nie jest już ważne?! Zastanów się co Ty w ogóle wygadujesz Morgi! 

- Zrozumieją , jak nie teraz to z czasem ... 

- A rób sobie co chcesz! - Andżelika założyła na siebie kurtkę.

- Gdzie idziesz? - Austriak zatrzymał ją. - Nie kończmy tej rozmowy w gniewie.

- Nie mam nic więcej do dodania , to Twoje życie.

- Nasze kochanie... - blondyn przyległ do jej sylwetki.

- Skoro Nasze , to zrób mi tą przyjemność i się odsuń , chcę iść na spacer.

Morgenstern odsunął się , biorąc swoją bluzę.

- Pójdę z Tobą. - oznajmił.

- Miałeś iść do Alex'a... - Ann wyszła z mieszkania.

- Przemyślę to jeszcze... - szepnął trzymając dłoń polki w swojej dłoni.

 ...

- Myślałaś już nad imieniem dla Naszego maluszka? - zapytał blondyn przerywając irytującą Go ciszę.
- Przecież to za wcześnie nie sądzisz?
- Nie dlaczego ... - Austriak zamyślił się.
- Jak będzie chłopczyk chciałabym , aby nosił imiona Gregor Alexander, a dziewczynka... - zaczęła.
- Gregor?! Niby dlaczego? - Thomas zdenerwował się.
- A co Ci się nie podoba w tym imieniu , prócz tego , że Schlierenzauer 'nosi' identyczne? 
- To chyba wystarczający powód. - Morgi zatrzymał się.
- Dla mnie żaden. .. Pomyśl lepiej nad imieniem dla córki. - Andżelika uśmiechnęła się.
- Czyli moje zdanie się nie liczy ?
- Nie w tej kwestii. - oznajmiła. - Idziesz? 
Thomas szedł obok milcząc...
- Wymyśliłeś coś sensownego ? - zapytała 
- Margarette Lilly Morgenstern - odpowiedział dumnym tonem głosu.
- Mam nadzieję , że jednak będzie syn ... - Andżelika musnęła policzek skoczka śmiejąc się. 
Austriak zbliżył swoje usta do warg czerwonowłosej składając namiętny , delikatny pocałunek.
...
Thomas z kieszeni swoich spodni wyjął dzwoniący iPhone zwiastujący połączenie.
- Cześć Michi , co jest ? - powiedział słysząc w słuchawce głos przyjaciela.
- Morgi jest koło Ciebie Ann ? - zapytał.
Skoczek skierował swoje spojrzenie na Andżelikę , która przeczuwała czego może od niej oczekiwać młody Hayboeck.
 Blondyn podał dziewczynie urządzenie.
- Tak Michael ... - zaczęła niepewnie.
- Mogę wiedzieć , gdzie teraz jesteś? Musimy porozmawiać... - oznajmił.
- Z Thomas'em w parku obok domu. 
- Będę za kilka minut. - zakomunikował rozłączając się.
...
- Nie mam pojęcia o co chodzi... - polka skłamała , widząc wyczekujący wzrok swojego chłopaka.
Zdała sobie sprawę , że Michael będzie chciał dowiedzieć się prawdy na temat pamiętnej , sobotniej nocy.
Maddy powiedziała jej o wszystkim w zaufaniu , dlatego polka nie mogła pozwolić sobie na relacjonowanie zdarzeń blondynowi.
To nie jej życie i nie ma prawa się wtrącać.


Po kilku minutach roztargniony jasnowłosy mężczyzna przywitał się z kolegą z team'u i podszedł do Andżeliki z zamiarem rozmowy.
- Możesz mi powiedzieć co dzieje się z Maddy? Jest nieobecna, poirytowana , najmniejsza rzecz wyprowadza ją z równowagi... - zaczął.
- Może ma gorszy dzień... - zielonooka spuściła wzrok.
- Gorszy dzień ?! Nie układa się między Nami najlepiej , ale to co dzieje się od czasu Waszego wspólnego wyjścia do klubu przechodzi wszelkie pojęcie Ann! Wytłumacz mi to , proszę... - jego ton głosu jakby pod koniec złagodniał.
Opadł zrezygnowany na ławkę stojącą nieopodal chowając twarz w dłoniach.
Dziewczyna milczała , gdy jej narzeczony podszedł do przyjaciela siadając obok.
- Zostawię Was samych ...- szepnęła polka oddalając się . 

- Thomas możesz mi nie wierzyć , ale jestem pewien , że Andżelika ukrywa coś przede mną na prośbę Magdy.

- Dowiem się Michael o co chodzi , obiecuje.

- Wolałbym znać najgorszą prawdę , niżeli zadręczać się insynuacjami , które tworzą się w mojej głowie...

- Odezwę się jak tylko będę coś wiedział ... Jedz do domu , odpocznij...

Hayboeck wstał szepcząc krótkie 'dziękuje' po czym odszedł w kierunku swojego samochodu.

***

- Kochanie... - Thomas wszedł do sypialni , gdzie przebywała zielonooka dziewczyna.
- Nie wiem co się dzieje z Maddy , nie chodzę za Nią przecież... - Ann spuściła wzrok , przeglądając przypadkową gazetę.
Skoczek odłożył brukowiec na szafkę przypatrując się dziewczynie.
- Co się tam wydarzyło? - zapytał.
- Mówiłam już , że nie wiem... - polka chciała wstać z łóżka, lecz blondyn uniemożliwił jej to.
- Wiesz , że nie odpuszczę... to mój przyjaciel. 
- A Madzia jest moją przyjaciółką...
- Czyli jednak wiesz co jest przyczyną jej zachowania ... - Morgi uniósł podbródek czerwonowłosej, by ich spojrzenia się zjednoczyły.
- Magda sama powinna mu o tym powiedzieć , jeżeli uzna to za stosowne...- szepnęła.
- A Ty powinnaś powiedzieć mnie , jako że nie powinniśmy mieć przed sobą żadnych tajemnic. - Austriak uśmiechnął się.
-  Thomas to nie fair .. - Ann szturchnęła Go , powodując że chłopak opadł na łóżko.
- Nie fair jest to , że Magdalena traktuje Michaela jak obcego człowieka , po tym co ich łączyło.
Jak nic do niego nie czuje , niech mu to powie , a nie patrzy jak chłopak cierpi...
- Powiem Ci , ale obiecaj że nic mu nie powiesz.
- Nie mogę Ci tego obiecać , kochanie... - blondyn położył głowę na kolanach zielonookiej.
- Thomas , no! 
- Dobrze nie powiem... - szepnął wpatrując się w twarz swojej ukochanej.
Andżelika wzięła głęboki oddech..
- Madzia przespała się z Wellingerem.- oznajmiła na jednym tchu.
- Słucham ?! - skoczek natychmiast wstał. - Ty żartujesz w tym momencie , prawda? 
Polka pokręciła przecząco głową , co spowodowało , że złość blondyna zaczęła znacząco wzrastać.
Chodził po pomieszczeniu bez celu , próbując przyswoić ową informację.
Był wściekły.
Z tylnej kieszeni wyjął telefon , przeszukując go...
- Co Ty chcesz zrobić?! - dziewczyna stanęła tuż obok niego , zabierając z jego dłoni urządzenie,
- Ann oddaj mi to natychmiast! On musi o tym wiedzieć! - Morgi chciał odebrać narzeczonej telefon.
- Obiecałeś! - krzyknęła uciekając.
- Nie w takich okolicznościach ! On obwinia się za to co się dzieje , a ona? Puściła się z innym! 
- Nie mów tak o Niej! To przez alkohol , nie chciała tego , rozumiesz?!
- Nie zrozumiem! Daj mi ten telefon , albo pojadę i powiem mu to osobiście... - skoczek zamyślił się. - Tak chyba będzie lepiej. - dodał.
- Jeżeli teraz stąd wyjdziesz to wiedz , że jak wrócisz mnie tu już nie będzie! - Ann rzuciła iPhone na podłogę po czym opuściła sypialnie.
- Kochanie o czym Ty mówisz... Ann! - Thomas poszedł za Nią.
- Wyraziłam się chyba jasno ? Coś powtórzyć?! - polka wyszła na taras w samej koszulce i krótkich spodenkach.
- Wejdź do środka, porozmawiamy... - blondyn oparł się o balustradę zrezygnowany.
- Nie mamy już o czym... - odpowiedziała kierując się w stronę ogrodu.
- Andżelika!
Dziewczyna nie reagowała.
 - Dobrze , będzie jak chcesz , tylko wróć do środka.
Polka zatrzymała się.
- Czyli jak ? - zapytała odwrócona tyłem.
- Maddy powie mu o tym co się stało sama , nie będę się wtrącał. - oznajmił wpatrując się w Nią.
Ann wróciła do pomieszczenia z lekkim uśmiechem na twarzy.
- Za każdym razem będziesz się tak zachowywała? - zapytał , gdy oboje byli już w salonie.
- Tak czyli jak? - zielonooka podeszła do skocza splatając swoje dłonie na jego karku.
- Dobrze wiesz jak kochanie... 
Andżelika przylegając do jego sylwetki musnęła delikatnie jego wargi uśmiechając się. 
 - Nie pozostawiasz mi wyboru.... - szepnęła pomiędzy kolejnym pocałunkiem zainicjowanym przez Morgensterna.

***

' Nie chcielibyśmy narzucać się wielkiemu Gregorowi Schlierenzauer'owi zabierając jego wolny czas, ale koledzy z drużyny też potrzebują bliskości i miłości nie sądzisz?
Jeżeli podzielasz Nasze skromne zdanie czekamy w A'le Caffe o 18. 
Podpisano: Najsłodsi. ' 

Gregor 
Odczytując wiadomość od Stefana na mojej twarzy pojawił się uśmiech , od kiedy mamy przerwę w treningach , całe dnie spędzam w Fulpmes z Sandrą i rodzicami.
Z czasem stało się to zbyt monotonne, nawet dla mnie.
 Nie informując nikogo udałem się do Seeboden na spotkanie z przyjaciółmi.
Potrzebowałem ich towarzystwa chyba bardziej niż kiedykolwiek...
Chociaż nie przyznam tego otwarcie , cieszę się , że mimo wszystko są nadal ze mną , pamiętają.

...
- Gregor staruchu! - wrzasnął Didl widząc przyjaciela wchodzącego do kawiarni.
Szatyn uśmiechnął się na widok znanych mu twarzy , podszedł bliżej witając się ze skoczkami.
- Właśnie mówiłem Stefanowi , że nie będziesz na tyle bezczelny żeby Nas wystawić , widzisz Kraft , a nie mówiłem ! - Thomas pokazał brunetowi 'język'.
- Chyba chciałeś powiedzieć , że to ja mówiłem , że Schlieri przyjdzie , a Ty głąbie... - zaczął Stefan , lecz przerwał mu rozweselony Gregor.
 - Zamkniecie się w końcu? 
- Dobra już dobra , słyszałeś Stefciu , masz się zamknąć! - wrzasnął blondyn naśmiewając się z przyjaciela.
Chłopcy złożyli zamówienie , które po chwili zostało zrealizowane.
- Co u Ann ? - zapytał szatyn , próbując uniknąć wzroku skoczków.
- Chyba dobrze .. - zaczął najmłodszy z obecnych , zastanawiając się ile powinien powiedzieć Tyrolczykowi.
- Jest z Thomasem , zaręczyli się , będą mieli dziecko ... nic tylko czekać na wesele... - wtrącił Di-di , bez przemyślenia wypowiedzianych słów.
- Dziecko ? Andżelika jest w ciąży ? - Gregor wstał próbując zapanować nad łzami , które pojawiły się w jego czekoladowych tęczówkach.
Nie wiedział dlaczego tak reaguje , miał przecież swoje nowe życie , u boku pięknej blondynki.
Może jednak uczucie , którym darzył polkę nie jest skazane na zapomnienie...
Pożegnawszy się z kolegami opuścił lokal , kierując się do swojej 'oazy spokoju, miejsca ciągłych przemyśleń'.
Swojej Bergisel.
...

***

Andżelika leżała na łóżku w sypialni rozmyślając nad zdarzeniami ostatnich dni.
Thomas z zamiarem pójścia spać skierował się do pomieszczenia , lecz zatrzymał Go niespodziewany dźwięk dzwonka do drzwi.
Zaciekawiony otwarł je.
- Michael! - krzyknął wpuszczając przyjaciela do środa.
- Morgi czy mogę na kilka dni zatrzymać się u Ciebie? - zapytał załamany siadając na kanapie w salonie.
- Jasne , nie widzę problemu. - odpowiedział podając blondynowi butelkę z piwem.
- Ty wiesz , prawda? - zapytał z wzrokiem utkwionym w zielonym szkle.
Austriak spuścił wzrok , zakłopotany,
- Rozmawiałem z Maddy ... - zaczął. - Wiem o Wellingerze. - upił łyk swojego trunku. - Nie poradzę sobie z tym , nie potrafię. - po policzku skoczka spłynęły łzy , których już nawet nie próbować ukryć. - Tak bardzo ją kochałem Thomas Może za bardzo...- zastanawiał się.
- Zaraz wracam. - skoczek udał się do sypialni.
...
- Michi przyszedł. - zakomunikował leżącej polce. - Chodź i zobacz co Twoja przyjaciółka - zaakcentował owe słowo. - Zrobiła z moim przyjacielem.
- Chyba lepiej , że już wie... - szepnęła Ann.
- Przy najbliższej okazji wygarnę jej dosadnie co o Niej myślę! Pożałuje tego co zrobiła jeszcze bardziej!
- Nie masz prawa się wtrącać... - Andżelika wstała podchodząc do chłopaka.
- To jest ich życie , a Ty możesz jedynie go wesprzeć Thomas , pomóc przez to przejść.
- Ty w ogóle wiesz co mówisz?! On cierpi , a ja mam się przyglądać?!
- Doskonale wiem o czym mówię... Bliskość przyjaciela jest mu teraz potrzebna najbardziej...
Nie rozmowy , nie awantury czy obwinianie się. Niech zwyczajnie wie , że może na Tobie polegać...
-  Kto sprzedał Ci takie rewelacje? - zadrwił , czym sprowokował polkę do otwartości , jaką jeszcze przed momentem próbowała ominąć.
- Jeszcze do niedawna czułam dokładnie to samo co czuje w tej chwili Michael.
Ból , żal , rozgoryczenie , tą cholerną bezradność ... - zaczęła , a na twarzy blondyna pojawił się smutek. Pożałował swoich słów.
- Ale miałam dla kogo codziennie wstawać z łóżka , uśmiechać się , próbować zapomnieć.
Był Gregor .... przyjaciel dzięki pomocy którego wszystko wróciło do normy. To on swoją obecnością sprawił , że moje życie nabrało nowego sensu.
- Myślałem , że zamknęliśmy jego temat raz na zawsze... - oznajmił wychodząc.
-  Ty go zamknąłeś. - odpowiedziała nie wiedząc czy Morgi usłyszał jej słowa.

Andżelika
Wspomniałam o Nim , pierwszy raz na głos wypowiedziałam jego imię .
Imię osoby , która tak wiele dla mnie znaczyła.
Nadal znaczy.
Osoby dzięki pomocy , której teraz funkcjonuję w miarę normalnie.
Zamknęłam powieki czując narastającą chęć bliskości szatyna , dotknięcia jego dłoni , usłyszenia wypowiedzianych słów, spojrzenia w wypełnione ciepłem czekoladowe tęczówki.
Chociażby jednego , krótkiego spotkania...
Nie wiem jaki miałabym w tym cel , skomplikowałabym sobie jedynie życie , które już i tak nie jest proste... ale ja?
Ja po prostu tęskniłam za przyjacielem.
...

Kilka dni później.

Czerwonowłosa polka wraz ze swoją przyjaciółką wybrała się w kilkudniową podróż do Innsbruck'a , do której o dziwo udało jej się przekonać Thomasa.
Chłopak miał ten czas poświęcić swojemu przyjacielowi , który z każdym nadchodzącym dniem tracił na swojej wartości.
Znacząco schudł , zbladł , rysy jego twarzy stały się jeszcze bardziej uwypuklone...
Andżelika miała nadzieję , że ta podróż pomoże im obojga.
Codziennie kontaktowała się z narzeczonym , aby być jak najbardziej poinformowana.
Nie chciała przez owy wyjazd tracić kontaktu z Thomasem , a tym bardziej z Lilly , która rozwijała się w bardzo szybkim tempie.
 Te pięć dni , które spędziła poza domem , uświadomiły jej również jak wiele posiada jako kobieta.
Ma mężczyznę , który ją kocha , córkę , która jest oczkiem w głowie ich oboje i kolejną małą istotkę , która za parę miesięcy pojawi się na świecie.
Za żadne skarby świata , nie oddałaby tego co teraz posiada. Co należy tylko i wyłącznie do Niej.
Rodzina - najcenniejszy z fundamentów naszego życia.

---------------------------------------------------------------------

I przed Wami przedostatni rozdział tej historii...
Jeszcze jeden , epilog i przyjdzie czas pożegnań.
Dla mnie osobiście trudnych ...
Dziękuje Wam ! ♥

' A to dopiero prolog moich hymnów nienawiści.'