Jak mam patrzeć w przyszłość, skoro Ty miałeś być moim jutrem?

Andżelika

Magdalena poczuła się już zdecydowanie lepiej ... lepiej na tyle ile było to możliwe w obecnej sytuacji, dlatego postanowiłyśmy wrócić do Seeboden dzień wcześniej niżeli miałyśmy w planach nikomu o tym nie wspominając.

Miałam szansę zaskoczyć Thomas'a robiąc mu niespodziankę , a ona?

Maddy zdecydowała się na pierwszą szczerą i poważną rozmowę z Hayboeck'iem.

Tęskniła za blondynem , przekonując się coraz bardziej ile tak naprawdę straciła zdradzając Go.

 ...

Podróż z Innsbruck'a minęła dość przyjemnie , Andżelika udała się wprost do domu Morgensterna chcą jak najszybciej zobaczyć się z rodziną.

Zostawiła walizki w salonie , po czym rozglądała się w poszukiwaniu Thomas'a.

Głosy dochodzące z sypialni spowodowały , że kroki polki samoistnie skierowały się w ową stronę.

Ann z zaciekawieniem uchyliła drzwi...

Zamarła.

- To nie może być prawda... - szepnęła , widząc mężczyznę którego pokochała po raz drugi, który stał się dla Niej najważniejszym mężczyzną chodzącym po ziemi , a który w tamtym momencie pochłonięty był obecnością blondynki w swoich ramionach.

Thomas odwrócił się słysząc szept swojej narzeczonej.

W jego oczach malował się strach , wstyd, zakłopotanie...

Skrajnie różne emocje , które teraz nie miały już żadnego znaczenia.

Dziewczyna trzasnęła drzwiami zbiegając po schodach. Zatrzymała się w kuchni rzucając na podłogę pierścionek , symbolizujący Ich wspólne szczęście na które tak ciężko pracowali.

Szczęście , które w jednym momencie uszło z Niej w całości.


Fulpmes, Austria 

- Gregor dokąd Ty się wybierasz? - zapytał Paul , widząc , że jego syn wychodzi z mieszkania.
- Muszę z kimś porozmawiać tato , bo inaczej nie pójdę naprzód ze swoim życiem ... - odpowiedział żegnając się z mężczyzną uściśnięciem dłoni.
- Mój syn! - Austriak uśmiechnął się spoglądając na szatyna.
Schlieri wsiadając do samochodu , udał się w niedaleką podróż.

Gregor
Ostatniej nocy wiele myślałem , zdaje mi się nawet że za wiele.
Chcąc pójść w dalszą drogę , musiałem wyrzucić z siebie uczucia , których nie miałem odwagi wyznać wcześniej.
Nie było ważne jak to się skończy , jak potoczy się Nasze rozmowa...
Chciałem , żeby wiedziała co czułem , czuję i wiem , że będę czuł nadal.
Bo przecież w życiu każdego z Nas są dwa rodzaje miłości...
Ta pierwsza i ta JEDYNA. 
...
Wiedziałem , że jedynym miejscem , w którym mam szansę spotkać Andżelikę , było mieszkanie Thomas'a. 
Podjechałem pod posesję z nadzieją , że jednak go tam nie zastanę.
Wysiadłem z pojazdu , kierując swoje kroki do drzwi wejściowych , gdy te nieoczekiwanie otwarły się.
Bicie mojego serca znacznie przyspieszyło ze zdenerwowania , a gdy moim oczom ukazała się postać zapłakanej Ann nie potrafiłem wydusić z siebie słowa.

Polka widząc swojego przyjaciela zatrzymała się , ocierając krople łez spływające po jej twarzy.
- Greg? Co Ty tu robisz? - zapytała.
- Chciałem porozmawiać ... - oznajmił lustrując sylwetkę dziewczyny.
- To chyba nie jest dobry moment... - polka ominęła szatyna biegnąc przed siebie.
Tyrolczyk nie czekając długo pobiegł w ślad za Nią.
- Ann! Zaczekaj! - krzyczał , próbując ją dogonić. - Nie ważne co się wydarzyło, nadal możesz na mnie liczyć. - oznajmił zatrzymując ją.
- Znów to zrobił Greg , on znów mnie zdradził ...- szeptała wtulając się w ramiona skoczka.
Schlieri umocnił uścisk, próbując opanować gromadzącą się w Nim złość.
- Zabierz mnie stąd , proszę Cię... - mówiła pomiędzy kolejnymi napadami płaczu.
Austriak uniósł dziewczynę , niosąc ją udał się do swojego samochodu.
Andżelika nie przestawała ronić łez , co potęgowało emocje szatyna , który nie mógł znieść cierpienia polki.
Chłopak widząc wybiegającego z domu blondyna odjechał z piskiem opon, zostawiając po sobie jedynie kłęby kurzu.
...
Telefon Andżeliki wciąż wydawał z siebie dźwięki kolejnych połączeń.
Dziewczyna wyłączyła urządzenie mając dość owego dźwięku.
Po chwili iPhone szatyna wskazywał nadchodzące połączenie...
- Czego chcesz... - odebrał widząc nadawcę.
- Wiem co myślisz , ale pozwól mi z Nią porozmawiać , proszę... - Thomas był wyraźnie przygnębiony.
- Chyba już za wile usłyszała Morgenstern , nie sądzisz... - zaczął , spoglądając na czerwonowłosą, której twarz wykrzywiła się pod wpływem bólu.
- Ann co Ci jest... - krzyknął upuszczając urządzenie.

Blondyn uważnie przysłuchiwał się 'rozmowie' z każdą chwilą będąc bardziej wystraszony.
' Boli mnie brzuch , tak strasznie mnie boli Greg , krew... Ann wytrzymaj jeszcze chwilę' - strzępki rozmowy jaką udało mu się usłyszeć spowodowały iż opadł bezsilnie na podłoże w salonie.

***

Andżelika.
Leżałam tam bezwładnie nie odnajdując sensu w moim dalszym życiu.
Nie chciałam już egzystować , nie chciałam wykorzystywać szansy , którą dostałam od Boga.
Szansy jaką było życie.
Życie ma sens , gdy mamy z kim je dzielić...
A ja? Nie mam już nic.
Zupełna pustka , która przeszyła całe moje ciało , wypełniła duszę i serce.
Wraz z utratą dziecka , utraciłam samą siebie.
 ...
- Pani Andżeliko , ma Pani gościa. - kobieta w białym kitlu weszła do pokoju w którym przebywałam.
- Kogo? - zapytałam zdziwiona , gdyż jedyną osobą którą chciałam widzieć był Gregor.
- Wysoki blondyn , imieniem Thomas. - oznajmiła.
Po moich policzkach spłynęły kolejne łzy ...
Ile jeszcze musi się wydarzyć , żeby zrozumiał , że wszystko to co było nie powróci, że miłość, szczęście, radość odeszły wraz z jego zdradą.


- Proszę się nim nie przejmować, już nie będzie zadręczał Pani pytaniami. - wchodzący do sali szatyn zwrócił się do pielęgniarki , która po chwili wyszła.
- Jak się czujesz Ann? - skoczek usiadł obok dziewczyny , jak za każdym razem , gdy ją odwiedzał.
Andżelika zmusiła się do uśmiechu nie chcąc narażać przyjaciela na dodatkowe zmartwienia.
- Z tego co pamiętam , chciałeś ze mną porozmawiać... - zaczęła widząc troskę w jego czekoladowych tęczówkach.
- Porozmawiamy jak tylko wydobrzejesz .. - odpowiedział ściskając jej dłoń.

Thomas.
Cierpiałem na własne życzenie ...
Zaprzepaściłem wszystko co tylko mogłem...
Ból rozrywał moje serce od środka , powodując nieodłączny smutek w moim życiu.
Nie dość , że straciłem miłość swojego życia , zabiłem własne dziecko...
Tak zwyczajnie je uśmierciłem swoim postępowaniem.
Nigdy sobie tego nie wybaczę , ale zrobię wiele aby wybaczyła mi Ann.

***

- Michael .. - zapłakana blondynka przyległa do ciała Austriackiego skoczka. - Dziękuje Ci , że przyszedłeś... - szeptała , umacniając swój uścisk.
Blondyn stał bez ruchu...
Mimo , iż minęło sporo czasu nie potrafił wyrzucić z siebie tych zdarzeń , nie mógł wymazać z pamięci tej sytuacji...
- Miałam wszystko , co tylko potrzebuje kobieta , aby być szczęśliwą..
Magdalena oddaliła się nieznacznie , by spoglądać w piękne tęczówki partnera.
- Michi , proszę Cię ...wybacz mi... postaraj się zaufać na nowo.
- Nie potrafię Maddy , zbyt dużo mnie to kosztowało , aby tak po prostu wybaczyć, zapomnieć.
- Błagam Cię daj nam szansę , ostatnią...
Blondynka usiadła na jednej z białych ławek chowając twarz w dłoniach..
Austriak stał w milczeniu....

***

Kilka dni później.
Seeboden.
Jezioro Karytnii 

- Dlaczego mnie tu przyprowadziłeś? - Andżelika po raz pierwszy od kilku dni uśmiechnęła się szczerze, tak zwyczajnie , bez wymuszenia , które miała wrażenia oczekują od Niej inni.
- Mieliśmy porozmawiać , pamiętasz? 
Szatyn stanął na przeciw Niej zagłębiając swoje czekoladowe tęczówki w jej smutnych zielonych oczach.
Polka z aprobatą kiwnęła lekko głową.
- Możemy się umówić , że przez kilka najbliższych minut tylko ja mówię , a Ty posłusznie słuchasz?
- Myślisz , że śmiałabym Ci przerywać Schlieri? 
- Wolę się upewnić , więc jak? - skoczek wyciągnął dłoń w jej kierunku.
Andżelika uścisnęła ją z uśmiechem.
-  Wiesz , od kiedy się poznaliśmy miałem tylko jedną myśl w głowie .. Chciałem , żebyś była szczęśliwa.
Podejmowałaś wiele decyzji , których jako Twój przyjaciel nie popierałem , ale wiedziałem , że jako dorosły człowiek odpowiadasz sama za siebie , że popełniając kolejne błędy uczysz się ... 
Bolały mnie Twoje złe , nieprzemyślane decyzje , cierpiałem , gdy cierpiałaś i Ty, ale wszystko to znosiłem tylko dlatego że zawsze zajmowałaś ważne miejsce w moim życiu.
Z czasem powiedziałbym , że nawet najważniejsze...
Chcę ,żebyś wiedziała że bardzo mi na Tobie zależy , że uczucia jakie do Ciebie żywię są z każdym dniem silniejsze , a moja troska, wsparcie i zrozumienie nie są spowodowane tylko przyjaźnią jaka jest między Nami..
Ja Cię po prostu Kocham Ann, najmocniej jak tylko potrafię to wyrazić.
- Gregor , ale ja .... Ja nie potrafię....


---------------------------------------------------------------------

Ostatni rozdział...
Został już tylko epilog, przy tworzeniu którego płakałam jak małe dziecko...
Nie wszystko jest tak jakbyśmy tego oczekiwali niestety...
 ...

Nowość , która powstaje poprzez połączenie sił z Klaudia Mrau

Wiążę z Tobą codzienność ♥!
 

W związku chyba najważniejsza jest pewność w miłości. Że kiedy budzisz się rano czujesz przy sobie inne serce, które mówi ci dzień dobry. I w nocy przytulasz poduszkę z myślą o tym, że to człowiek, który będzie z tobą przez wszystkie twoje sny. I to piękne jest jak nie kończą się tematy do rozmów i nawet kiedy macie sobie tyle do powiedzenia milczycie, bo nic więcej nie potrzeba. I te pocałunki, które za każdym razem smakują inaczej, jakby każdy był tym pierwszym. I piękne jest to, że wreszcie spotkało się osobę, na którą czekało się od urodzenia.