Jeśli źle życzymy człowiekowi, któremu kiedyś ofiarowaliśmy miłość, to tak, jak byśmy opluwali samego siebie.

Andżelika spuściła wzrok , widząc go.
Próbując wyminąć otarła się o jedną ze ścian , do której Austriak po chwili ją przyparł uniemożliwiając ucieczkę.
- Wysłuchaj mnie, proszę. - zaczął wymuszając , by spojrzenie polki skierowane było na jego twarz.
- Nie sądzisz  , że prosisz o zbyt wiele ?! ... Chcesz ją po raz kolejny zranić! - do jednostronnej dyskusji wtrącił się Gregor, odpychając kolegę.
- Nie wtrącaj się Schlierenzauer! Z Tobą porozmawiam sobie później! - Morgi zlustrował spojrzeniem mężczyznę.
Ann podążyła do pokoju , aby spakować swoje rzeczy.
Nie musiała długo czekać na pojawienie się Morgensterna.
- Zostaw to! - krzyknął zabierając z jej dłoni ubrania. - Daj mi szansę wyjaśnić . Daj Nam szansę ... kochanie , proszę. 
Polka milczała nie zaprzestając wykonywania wcześniejszych czynności.
- Nie wiem ile z tej rozmowy słyszałaś , ale nie wszystko jest prawdą ... Spałem z Nią i nie potrafię racjonalnie wyjaśnić dlaczego , ale to nic nie zmienia między Nami. - skoczek ujął dłonie dziewczyny. - Ann ja Cię kocham! Najmocniej jak to tylko możliwe!
Andżelika wyszarpała swoje dłonie , nie zwracając uwagi na słowa mężczyzny.
Zamknęła suwak od swojej zielonej walizki , po czym skierowała się do wyjścia...
- Nie pozwolę Ci odejść! Nigdy! - krzyknął zatrzymując ją.
Spojrzenie Andżeliki jakże pełne smutku , pogardy , żalu utkwiło w zielonych tęczówkach Austriaka.
Chłopak spuścił wzrok.
- Nie pozwolę , nigdy ... - powtarzał.
Polka opuściła pomieszczenie.
..
Kierując się za parter usłyszała za sobą głos Andreasa. Odwróciła się 
- W czymś mogę Ci pomoc Kofi? - odezwała się.
- Daj mu szansę Ann , pozwól wyjaśnić , zrozum. 
Dziewczyna zaśmiała się z ironią.
- Dziękuje za dobre rady , ale może sam się do Nich zastosuj... Pomiędzy mną a Thomas'em nic już nie ma. 
- Zdradził Cię , ale przecież Go kochasz...
Ann zamyśliła się.
- Gdybym kochała nie spędziłabym minionej nocy ze Schlieri'm , więc daj już spokój . - rzuciła zbiegając po schodach.
 ...
- W porządku ? - zapytał Gregor wkładając walizkę czerwonowłosej do autokaru.
- Najgorsze już chyba za mną. - oznajmiła wchodząc do środka.
...
- To , że Schlieri jest najważniejszy pozostawię bez komentarza , ale ja chyba też jestem Twoim przyjacielem , tak? - zaczął Stefan widząc wchodzącą dziewczynę.
- Jesteś , najlepszym...- Ann objęła go z lekkim uśmiechem.
- Nie zauważyłem. - odpowiedział oburzony.
- Nie gniewaj się... Wystarczająco dużo dla mnie robisz.
- Może zagramy w xbox-a? - wtrącił szatyn chcąc rozluźnić atmosferę.
Oboje zgodzili się siadając w autokarowym salonie'.

W tym samym czasie.  

- Thomas , wiem że to trudne , ale musisz odpuścić. - oznajmił Kofler widząc załamanego przyjaciela.
- Odpuścić?! Popełniłem błąd, ale ją kocham! Nie wyobrażam sobie bez Niej życia! - krzyczał blondyn próbując pohamować złość.
- Ale to już nie ma sensu. Nie dla Ann... - zaczął.
- O czym Ty do cholery mówisz?! - przerwał, wpatrując się w sylwetkę kolegi.
- Andżelika i Gregor ... - Andreas odetchnął głęboko. -  Minioną noc spędzili razem. - zakończył.
- Chyba nie chcesz mi powiedzieć , że spali ze sobą?! - zapytał w celu upewnienia się.
Brunet kiwnął tylko głową w celu potwierdzenia.
Blondyn nie czekając na kolejne informacje wybiegł z hotelu.


***

Czerwonowłosa polka wraz z Austriackimi skoczkami umilała sobie czas grając w gry wybrane przez kolegów , gdy do pomieszczenia wpadł rozwścieczony blondyn rzucając się na niczego nieświadomego Schlierenzauer'a.
- Tak wygląda ta Twoją przyjaźń! Pożałujesz! - Thomas wymierzył cios w twarz szatyna.
- Odechce Ci się sypiać z moją dziewczyną , raz na zawsze! - krzyczał.
- To nie jest już Twoja dziewczyna! - wrzasnął Schlieri , prowokując skoczka do kolejnego ciosu.
- Przestań natychmiast Morgenstern! - Andżelika odepchnęła go stając obok Gregor'a.
- Nic Ci nie jest ? - zwróciła się bezpośrednio do młodszego Austriaka.
- W porządku. Chodźmy stąd. - odpowiedział.
- Nigdzie nie pójdziesz dopóki nie porozmawiamy! - Thomas zatrzymał dziewczynę stając na jej drodze.
- My nie mamy o czym rozmawiać Morgenstern.  
- Nie?! A noc spędzona z tym kretynem ! Należą mi się chyba jakieś wyjaśnienia! 
- Nie bądź śmieszny...
Polka z pomocą szatyna przedostała się przez' barierę' w postaci Morgi'ego.
Razem z chłopakiem udała się do sypialni , co nie uszło uwadze skoczka.
- Chyba nie myślisz , że pozwolę na to żeby ten kretyn koło Ciebie leżał! - krzyknął wchodząc tuż za ową dwójką.
- Twoje pozwolenie raczej mało mnie interesuje... - Andżelika usiadła na łóżku.
Szatyn chciał usiąść obok dziewczyny , lecz uniemożliwił mu to Thomas siadając pierwszy.
- Zachowujesz się jakbyś był w przedszkolu. - odezwał się Gregor.
- Dostosowuje się do Twojego poziomu Schlierenzauer!
- Jak miło , szkoda że staczasz się coraz niżej! - Schlieri zaśmiał się ironicznie.
Blondyn zerwał się z miejsca  przypierając Tyrolczyka do ściany.
- Thomas! - wystraszona polka stanęła obok mężczyzn. - Puść go natychmiast! Naważyłeś sobie piwa , więc teraz sam je wypijesz! 
Austriak spuścił wzrok zawstydzony.
- Ann proszę Cię o chwile rozmowy , tylko jedną chwilę... - szeptał.
- Pokaż , że masz choć odrobinę przyzwoitości i wyjdź stąd. - odpowiedziała nie zwracając uwagi na jego prośby.
 Austriak posłusznie opuścił pomieszczenie.

Andżelika

To tak bardzo boli , z każdą chwilą coraz wyraźniej to odczuwam ...

Jego obecność potęguje moje cierpienie.

Głos , który mogłabym słuchać godzinami stał się czymś znienawidzonym w tamtym momencie.

Oddałabym wiele , żeby być z dala od tych wydarzeń.

Nie być ich częścią.

Starałam się zachować pozory , udawać , że mnie to nie obeszło.

Cierpiałam , nie wiedząc jak długo będę potrafiła to ukryć.

Bliskość Gregor'a była czymś nie wyobrażalnie mi potrzebnym.

 Gardziłam sama sobą , że nie potrafię docenić takiego mężczyzny jakim jest on.

Dobrego , uczciwego, pomocnego,przyjacielskiego...

Mogłabym wymieniać godzinami...
- Przepraszam Cię ...- szepnęłam patrząc w zjawiskowe tęczówki mojego przyjaciela.
- Za co ? - wydawał się zaskoczony.
- Za to , że za moje błędy płacisz Ty....- zaczęłam. - Nie powinnam mówić Andi'emu o tym , że spędziliśmy razem noc , ale wiedziałam , że powtórzy wszystko Thomas'owi ... Zależało mi...
- Zależało Ci na tym , żeby poczuł się tak jak Ty? - wtrącił przerywając mój wywód.
Kiwnęłam tylko głową , zawstydzona swoim zachowaniem.
Czułam się jak mała , bezbronna dziewczynka , która nie ma wpływu na otaczające ją życie.
 - Może pojechałabyś ze mną do moich rodziców jak wrócimy do Austrii - zapytał powodując iż na mojej twarzy pojawił się znikomy uśmiech.
- Nie wiem czy to dobry pomysł... - odpowiedziałam , z nadzieją że jednak zaprzeczy i pozwoli mi ze sobą jechać.
- Lukas bardzo się ucieszy... - oznajmił uśmiechając się.
Na dźwięk wypowiedzianego imienia moja podświadomość poddała mi sylwetkę młodego Austriaka , dzięki której poczułam przeszywające ciepło w swoim sercu.
- Dobrze. 

Polka przyłożyła głowę do poduszki , by pod wpływem delikatnego dotyku Gregor'a , który głaskał ją po głowie po chwili zasnąć.


Gregor
Ona musiała odpocząć, odetchnąć od tego wszystkiego co się wydarzyło...
Na nowo odnaleźć sens życia , odkryć samą siebie...
A jeżeli dzięki temu pozwoli Nam się to do siebie zbliżyć to wyjazd był bardzo dobrym pomysłem.
Niepokoiła mnie jedynie reakcja Morgenstern'a , czułem że nie podda się tak łatwo. 
Nie odpuści , choć moim zdaniem już dawno powinien.
On i Ann są z zupełnie innych światów. 
Różnią się od siebie , dlaczego tylko ja to widzę?

Thomas 
 Teraz tak naprawdę uświadomiłem sobie co straciłem...
Co miałem , a czego już prawdopodobnie mieć nie będę.
Miłość najwspanialszej kobiety na świecie.
Mojej Ann.
Przez jeden głupi wybryk , przez pożądanie nad którym nie potrafiłem zapanować , a które doprowadziło mnie do zdrady.
Niewiele pamiętam z tamtego wieczoru...
Przez chwilę chciałem być wolny , poczuć że mogę zrobić niemal wszystko...
Chciałem czuć się pożądany...
Wtedy pojawiła się ona...
O reszcie wolę zapomnieć.
 ...
Całą swoją energię muszę skierować na odzyskanie Andżeliki...
Chcę przynajmniej spróbować , być pewien że zrobiłem wszystko żeby mi wybaczyła.
...
Widząc , że Gregor opuszcza 'sypialnie' skierowałem się w owe miejsce.
Andżelika najwyraźniej pogrążona była w głębokim śnie , gdyż nie poruszyła się nawet gdy położyłem się obok Niej.
Objąłem delikatnie kładąc swoją twarz w zagłębieniu jej szyi.
Modliłem się , żeby to co się wydarzyło było tylko złym snem...
Koszmarem, z którego oboje obudzimy się z poczuciem ulgi.

-------------------------------------------------

Napisany podczas pogaduch z taką jedną zwariowaną koleżanką.
Maddy dla Ciebie;D!

'... Nie chce być dla Niego idealna. Chce mieć wady, które z biegiem czasu zaakceptuję albo się do nich po prostu przyzwyczai. To będzie dowód na to, że kocha mnie taką jaką jestem. Niekoniecznie idealną...'

 Smerfuś;D!