Schody do nieba wybuduje ! Bo chce ...

- Miło mi , jestem Schlieri - chłopak spoglądał uparcie na dziewczynę .- Yy to znaczy Gragor . Mam na imię Gregor.- tym razem zawstydzony spuścił wzrok . 

Andżelika podała mu swoją dłoń .

- Miło mi , jestem Ann ... Yy to znaczy Andżelika . Mam na imię Andżelika .- spojrzała na Gregora z delikatnym rumieńcem na twarzy.

Andi przysłuchiwał się całej sytuacji . Podążył do kuchni . 

- Andżelika , czy jak tam wolisz Ann - zwrócił swoją twarz w stronę Gregor'a i dziewczyny , którzy spoglądali w jego kierunku - będzie od dziś mieszkała ze mną . 

Pamiętasz ? Opowiadałem Ci .

- Mówiłeś - odrzekł Gregor. - Chociaż wiesz , z Twoich opowiadań wynikało , że Ona ma z 15 lat , nie wie czego chce , jest nudna , nie wspominając o wyglądzie - kontynuował .

Andżelika usadowiła się na kanapie w salonie przyglądając się z zaciekawieniem chłopakowi o czekoladowych tęczówkach .

Andreas co jakiś czas wywracał oczami , próbując nakłonić chłopaka do przerwania monologu . 

- Kofi ! - dziewczyna rzuciła poduszką w Andiego .- Widzę , nie muszę się wogóle starać , żeby ktokolwiek mnie tu poznał . Wychylę się i już wiadomo .

.....

O patrz to ta 15sto latka od Andreasa Kofler'a. - zaśmiała się . 

- Zawiodłeś się Gregor? - zwróciła swoją twarz w kierunku chłopaka o bujnej czuprynie . 

Schlieri usiadł obok niej  - Jestem jak najbardziej zadowolony z takiego obrotu sprawy . - skwitował .

- Co tutaj tak śmierdzi?- dodał po chwili . 

Andżelika spojrzała na Andreasa. 

- Kofler , gotował , a raczej próbował . - odpowiedziała . 

Gregor wyszedł z pomieszczenia , udając się do kuchni . 

Spojrzał na ' resztki jedzenia' w zlewozmywaku . Zaśmiał się cicho . 

Co nie przeszło uwadze Andreasa. 

- Taki jesteś mądry , to zapraszam ! Ugotuj coś - krzyknął , zakładając chłopakowi fartuszek .

Gregor przyjął wyzwanie . Zabrał się do roboty . 

Andżelika siedząc w salonie , ukradkiem przyglądała się mężczyźnie . 

Andżelika

Dopiero teraz doszło do mnie , to co się stało .

Kogo nie tak dawno poznałam . 

Czasami widywałam Go na ekranie telewizora , ale nigdy nie był tak blisko .

Teraz siedzę tu i spoglądam na Niego z tak bliska. . 

Byle tylko nie zauważył .

 Był miły , uśmiechnięty , zabawny , przystojny .

Gdy przymknęłam na chwilę powieki , miałam przed oczyma ten uśmiech , te czekoladowe oczy . 

Były magiczne . rozpływałam się w Nich .

- Nie , Ann , nie ! - krzyknęłam w myślach karcąc samą siebie. - To Gregor, po prostu Gregor. Kumpel . Nikt Kim mogłabyś zawrócić sobie głowę .

Wróciłam do rzeczywistości . 

- Trzeba Ci przyznać ! Gotować potrafisz , chyba lepiej niż skakać młody ! - odezwał się Andi , gdy wszyscy skończyli  .

Dochodziła już 22 , czas przy dobrej zabawie , rozmowie biegł niemiłosiernie . 

Ann podziękowała i pożegnała się z chłopakami udając się do swojego pokoju . 

- Spotkamy się jutro na treningu , wpadniesz? - zaczepił ją Gregor . 

Dziewczyna spojrzała na Andie'go .

-Jeżeli Twój przyjaciel , a mój współlokator zabierze mnie ze sobą to z przyjemnością . - po tych słowach wyszła . 

Około północy chłopcy rozeszli się .

Andreas był tak zmęczony , że bez namysłu rzucił się na kanapę w salonie i zasnął . 

Gregor

Gdy tylko dostałem się do mieszkania rzuciłem się na łóżko .

Nie potrafiłem skoncentrować myśli na czymkolwiek innym niż ona . Andżelika . 

Przed oczyma miałem jej piękne długie , falowane włosy , zielone oczy i ten uśmiech . 

Wyczuwałem , że niekiedy podczas rozmowy przy stole zmusza się do niego , ale zazwyczaj czułem , że uśmiecha się szczerze. Byłem ciekaw jakie są naprawdę powody jej przyjazdu . Nie potrafię tego wyrazić . Jest dla mnie tak bardzo obca , a ja tak bardzo chcę ją poznać . 

Andżelika

Obudziłam się słysząc krzyk dobiegający z dołu.

- Wstawaj ! Za godzinę musimy stawić się na treningu .

Wstałam , niezwracając zbytniej uwagi na to jak wyglądam , pokierowałam swoje kroki do salonu .

- Jaki trening ? Jaka godzina ? - zwróciłam się zaspanym głosem w kierunku jedzącego śniadanie chłopaka .

- oO dzień dobry , Obiecałaś Gregor'owi , więc ruszaj się .  Masz kilka minut do wyjścia . - odpowiedział po czym udał się do swojej sypialni .

Andżelika uświadomiła sobie zaistniałą sytuację . Narzuciła na siebie biały sweterek i legginsy . Związała włosy w 'małą Mi ' .

Zrobiła sobie delikatny makijaż i była gotowa do wyjścia . 

Po chwili już czekała na Andreas'a w samochodzie.

Andreas

Oczywiście , wszystkim karzę się spieszyć ,a sam się nie wyrabiam . 

Na własny pogrzeb się spóźnię , przecież to normalne . 

Na złość nie mogę znaleźć tych kluczy , ciągle wydzwania Gregor czy Ann się pojawi . 

Co za dzień ! 

Nie jestem zadowolony tym zbyt dużym zainteresowaniem Gregora Andżeliką . 

Uwielbiam chłopaka , ale zbyt długo Go znam , żeby traktować to zainteresowanie poważnie . 

Ona nie jest zabawką , którą Schlieri się pobawi i zostawi jak wszystko . 

Po co kazałem jej jechać na ten trening . Sam już nie wiem czy dobrze robię .

....

Ale przecież musi Ich poznać .

Austria Team będzie teraz również częścią jej życia .

Podczas jazdy Andreas milczał , spoglądając ukradkiem na dziewczynę .
Ann co chwilę zmieniała 'lecącą' z odtwarzacza muzykę .
Nie mogła się skupić , nic nie rozumiała z tych niemieckojęzycznych piosenek .
Rozpraszał ją ten bełkot.
Załączyła kolejną płytę , tym razem polską .
Uśmiechnęła się lekko nucąc znane jej słowa .

Gregor  
Przebrany w strój do treningu stałem z chłopakami z teamu przed siedzibą Austria SkyJamping.
Czekaliśmy już tylko na trenera i Andreas'a .
Opowiedziałem chłopakom , o tajemniczej znajomej Naszego kolegi .
Byli równie ciekawi jak ja , czy zjawi się razem z Kofi'm . 

Andi jak poparzony wybiegł z samochodu , po chwili zniknął za drzwiami budynku .
Andżelika widząc idącego w jej kierunku chłopaka , wysiadła z pojazdu .
Uśmiechnięta stanęła obok niego .
- Hej , na mój widok tak się cieszysz ? - zagadnęła .
Gregor zbliżył się do niej , delikatnie musnął jej policzek , po czym z oddali było słychać gwizdy i krzyki stojącego tam teamu.
- Hej Ann , oczywiście , że na Twój . Spóźniony Kofler to nic nowego . - ruszył w stronę chłopaków . - Chodź poznasz resztę ekipy .
Andżelika szła za Nim .

Andżelika
 Od kiedy pamiętam , miałam dobry kontakt z ludźmi .
Szczególnie z osobami płci przeciwnej .
Nie wiem od czego to zależało , może to przez Niego...
W końcu zawsze obracał się w gronie wielu mężczyzn .
Gdy szłam tak obok Gregora , czułam się dziwnie .
Miałam nadzieję , że okażą mi chociaż odrobinę swojej sympatii , że nie odbiorą mojej osoby jak jakieś zło konieczne , które zwaliło się na głowę ich przyjacielowi .
Dobrze , że był obok mnie Gregor .
Idąc rozglądałam się .
Przed Nami stali trzej wysocy mężczyźni , ubrani w dresy koloru niebieskiego .
Kojarzyłam dobrze ich twarze, uśmiechali się szeroko .
Nieopodal stał chłopak w sportowym czarnym stroju ze śmieszną włochatą czapką na głowie .
Rozmawiał chyba z kimś .
Był rozgoryczony , smutny .
- Cześć , nasza nowa koleżanko - z rozmyśleń wyrwał mnie głos jednego z chłopców . Rzucił się na mnie , lekko przytulił - Mario jestem ! - dodał .
- Andżelika , miło Cię poznać mój nowy kolego  - odwzajemniła gest .

Reszta chłopców uczyniła to samo .
Po wstępnym zapoznaniu , grupa czekała na pojawienie się Andreas'a i trenera.
Mario z Michael'em co jakiś czas zaczepiali Ann z byle powodu .
Dziewczyna nie pozostawała dłużna .

Po co tak się stresowałam - mówiłam sama do siebie w myślach . Oni są naprawdę przyjaźni .
Może dogadanie się z Nimi nie będzie takie trudne .
Może zaprzyjaźnimy się - na samą myśl o tym uśmiechałam się , gdy nagle poczułam za sobą obecność nieznanej mi osoby.
- Któż to taki ? - zapytał nieznany do tej pory mężczyzna .
Andżelika odwróciła się powoli w jego stronę .
To był on . Chłopak , który jeszcze przed kilkoma chwilami stał na uboczu . Smutny , zamyślony . Kąciki jej warg uniosły się lekko ku górze . Spojrzała chłopakowi w oczy po czym skierowała dłoń w jego kierunku - Andżelika - wyszeptała cicho .
Chłopak nie spuszczając wzroku ujął delikatnie jej dłoń.

Thomas

 Rozmawiając przez telefon z opiekunką mojej córeczki widziałem , zaistniałe zamieszanie wokół czyjeś osoby , ale wtedy wydawało mi się to nieistotne .
Lily miała wysoką temperaturę , była niespokojna , marudna .
Miałem tylko ją , ona była najważniejsza .
Gdy ja i Kristy ...
Gdy przestało się nam układać , zajmowałem się nią sam .
Z niewielką pomocą opiekunki , rodziców .
Ja i Ona - moja mała córeczka .
Moje największe szczęście .

 Gdy Elle uspokoiła mnie , że z małą jest lepiej z ulgą podążyłem w stronę rozbawionego teamu.
Zatrzymałem się tuż za niewysoką dziewczyną o czerwonych włosach .
Do moich nozdrzy dostał się delikatny zapach jej perfum , były one takie subtelne .

Oboje stali w milczeniu , patrząc sobie w oczy.
Gregor szturchnął chłopaka , z wyczuwalną złością .
Morgi nie zwracając na Niego uwagi szepnął z uśmiechem - Thomas , niezmiernie mi miło - nadal trzymając jej dłoń w uścisku.
Austria team stali w milczeniu przyglądając się zaistniałej sytuacji .
- Thomas ! Thomas ! - wrzasnął po chwili Mario - Telefon ! - wskazał na kieszeń u spodni Morgiego z której wydobywał się dźwięk nadchodzącego połączenia .
Morgenstern jakby wyrwany z jakiegoś seansu , ocknął się . - Przepraszam , na chwilę - zwrócił się do Andżeliki i odszedł.

--------------------------------------------------------------------------
Postanowiłam na tym zakończyć drugi odcinek , chociaż trzeci jest już napisany .
Mam nadzieję , że się spodoba , chociaż mam mieszane uczucia .
W tym tyg. pojawi się kilka odcinków , ponieważ mam więcej czasu , nie wiem jak z tym czasem ułoży się później .
Przypominam :
Czytam : Komentuje .
Dzięki komentarzom od Was będę wiedziała , że nie piszę tego dla siebie , a to ważne .
Liczę również na sugestię
Do usłyszenia !