Jesteśmy różni .

Gregor

Co to miało być do cholery ! - krzyczałem w sobie . 

Czy on nie potrafi zachowywać się normalnie , jak każdy cywilizowany człowiek . 

Gdy tylko pojawi się jakaś dziewczyna , musi odstawiać te szopki jakże dorosłego , wychowanego mężczyzny . 

To mój przyjaciel , ale jego zachowanie częśto doprowadza mnie do szału . 

Nie na wszystkie sprawy patrzymy tak samo , mamy inne zdanie na temat poszczególnych rzeczy . Zgadzamy się chyba tylko w sporcie . To Nas łączy ! 

- Dobra , koniec tego dobrego ! - krzyknął mężczyzna około 50 roku życia . 

Chłopcy po chwili znaleźli się obok niego . 

Mężczyzna przewertował ich wzrokiem , zatrzymał się na Ann . - Kim jest ta młoda dama ? - zwrócił się do dziewczyny . 

Andżelika nie miała szans na jakąkolwiek wypowiedź . - To Andżelika , trenerze . - zaczął Kofi . 

Mieszka ze mną , chciałem żeby poznała chłopaków , nasz harmonogram dnia . Nie będzie przeszkadzała , proszę się nie gniewać - kontynuował . 

Trener podszedł do Ann .

- Kofler nie rób ze mnie tyrana , twoje życie osobiste mnie nie interesuje oczywiście dopóki nie ingeruje w treningi . A Ciebie Andżeliko , witam .  Nazywam się Alexander Pointner . Jak już pewnie wiesz jestem trenerem chłopców . Bardzo się cieszę , ze pomożesz mi dziś opanować tą zgraję niezdyscyplinowanych gówniarzy.Zapraszam ze mną , a wy Panowie ... 30 okrążeń wokół budynku . Natychmiast!

Andżelika usiadła na wzgórzu obok mężczyzny . 

Rozmawiali przez chwilę , uśmiechając się . 

- Morgenstern a Ty dokąd ! - krzyknął do chłopaka idącego w stronę samochodu . 

Morgi zatrzymał się , skierował swoją twarz w stronę Alexa.

 - Trenerze ... moja córka , moja Lily . Nadrobię ten trening , obiecuje .

Alexander kiwnął tylko głową , po czym chłopak wsiadł do samochodu i z piskiem opon odjechał . 

Andżelika 

Lily ? Kim jest ta Lily ?

Osoba , dla której można zawalić tak ważny trening . 

Wydawało mi się , że tylko ona się liczyła .

Zastanawiałam się . 

Chwila !

........

Córka , on powiedział córka .

Jego mała Lily.

No tak , teraz rozumiem , ona jest dla Niego ważna , najważniejsza . 

Mała ma wielkie szczęście mieć takiego ojca .

Uśmiechnęłam się, lecz tylko na chwilę . 

Przecież musi być też mama tej małej istoty . 

Druga najważniejsza osoba w życiu Thomas'a.

Zrobiło mi się przykro . 

Dlaczego ?! Przecież dopiero Go poznałam , kilku sekundowa wymiana zdań , a zrobił na mnie ogromne wrażenie . Chciałam Go bliżej poznać .

Ale z drugiej strony ...

Po co ?.

- Trenerze ! Może pobiega Pan z Nami . Coś kurteczka ostatnio przyciasna . Brzuszek rośnie - zaśmiał się Haybock , gdy do końca treningu zostało zaledwie jedno okrążenie . 

Pointner aż podniósł się z ławki - Widzę wystarczająco się nie zmęczyłeś . Dodatkowe 10 okrążeń . - zwrócił się do chłopaka , który nie zamierzał nawet z Nim dyskutować . 

Andżelika zaśmiała się . - To musi być fajne uczucie , gdy zgraja dorosłych chłopców tak posłusznie reaguje na Pana polecenia - spojrzała na Alexa.

Mężczyzna zaśmiał się .

- Spróbuj . - wskazał wzrokiem w stronę innych chłopaków z Austria Team'u , którzy bez przerwy śmiali się z biegnącego wciąż kolegi  

Ann zerknęła na Gregora .

- A Pan , Panie Schlierenzauer chyba zazdrości koledze dalszego treningu - krzyknęła 

  - Nie ładnie tak się śmiać z nieszczęścia innych . Dodatkowe 10 okrążeń.

Gregor nie zareagował , uspokoił swój śmiech i spojrzał na trenera . 

- Wykonać ! - wrzasnął Alexander , śmiejąc się razem z dziewczyną . 

Schlieri bez sprzeciwu dołączył do biegającego kolegi . 

Mario , Kofler , Dithart, Loitzl i Poppinger po skończonym treningu udali się do szatni . 

Andżelika pożegnała się z Alexandrem , obiecując obecność na kolejnych treningach , co ucieszyło ją niezmiernie. 

Stała przyglądając się pozostałym dwóm skoczkom kończącym właśnie swoją karę. 

Gregor podszedł do Niej z niewyraźną miną . 

- Nie miałaś na kogo skierować swojej uwagi i tych piekielnych dziesięciu kółek ? - zapytał oburzony 

- Chciałam na Ciebie . - uśmiechnęła się po czym złożyła pocałunek na policzku bruneta.

Gregor ożywił się , na jego ustach pojawił się uśmiech  - Skoro tak ma wyglądać nagroda , to kieruj swoją uwagę tylko na mnie  . 

Dziewczyna zachichotała . 

- Panie Schlierenzauer zapraszamy do szatni . - zakończyła konwersację .

Gregor

Nie byłem zadowolony , że to akurat ja muszę biegać razem z Michael'em .

Niby za co ?

Śmiać się już na tych treningach nie wolno . 

Ale po tym co zrobiła Ann ożywiłem się . 

Podobała mi się , nawet bardzo . 

Chciałem , żeby ona pomyślała o mnie podobnie . 

Nie bała się okazywać jakichkolwiek gestów w moją stronę , chociaż widziałem speszenie na jej twarzy.

Przebrałem się jak najszybciej było to możliwe . Wyszedłem na dwór , gdzie czekali już inni . 

Andżelika wygłupiała się z Mario , Haybock spoglądał na dziewczynę jakby coś kombinował . 

Pojawił się też Morgi , którego zabrakło na treningu , rozmawiał z Kofler'em . 

Skierowałem się w stronę Innauer'a.

 Andreas 

Chciałem zgarnąć Ann i jechać do domu , byłem wykończony po treningu.

Już miałem ją wołać , gdy na mojej drodze pojawił się Morgenstern.

Zauważyłem , że chciał pogadać , dlatego też stanęliśmy obok bramy wjazdowej na teren posesji, żeby nikt Nam nie przeszkadzał . 

Opowiadał o Lily , o tym , że już sam nie wie jak ma sobie radzić , że wychowanie takiego malca jest trudne . Byłem pewien , że kto jak kto , ale z tymi problemami to tylko On mógł sobie poradzić . 

Zawsze był odpowiedzialny , pomimo swojego wieku . Nie był przecież najstarszy z Naszego team'u. 

- Oderwiesz się dziś , na imprezie - zacząłem - Jeżeli nadal jest aktualna . 

Morgi jakiś czas temu zaprosił Nas wszystkich na małą domówkę u siebie .

Nic takiego . 

Piwo , chipsy , dobra muzyka . 

Czas i okazja do tego , żeby pogadać , spotkać się , zrelaksować . 

Czekałem z niecierpliwością na reakcję z jego strony , gdy usłyszałem krzyk Andżeliki . 

- Haybock zabije Cię , debilu ! - wrzeszczała , wyciągając ' coś ' spod swojego swetra . 

Jak się po chwili okazało Michael wrzucił jej tam śnieżkę , po czym śmiejąc się uciekał . 

Andżelika biegała za Nim , ciągle coś wykrzykując - Jak Cię złapię , pożałujesz ! , Zamorduje ! , Uduszę ! 

Dziewczyna wiedziała , że nie ma szans na złapanie wysportowanego skoczka narciarskiego . 

Liczyła na łut szczęścia . Zdarzył się . 

Blondyn przewrócił się , gdy Mario wychylił lekko swoją nogę . 

Wszyscy zgromadzeni wybuchnęli gromkim śmiechem . 

Ann usiadła delikatnie na jego plecach , po czym wrzuciła mu za kurtkę sporą ilość zimnego śniegu . 

Szybko wstała , chciała zniknąć chłopakowi z oczu . 

Nie udało się . 

Michael pociągnął ja za kostkę . Dziewczyna upadła , delikatnie przewracając się na plecy . 

Tym razem to blondyn delikatnie usiadł na jej podbrzuszu . Wziął w dłoń sporą ilość białego puchu . Uformował kulę . Andżelika spojrzała błagalnym wzrokiem na Niego . 

- Proszę , ja już nie chce ! Zrobię wszystko ! - zaczęła swój monolog . 

- Wszystko ? - Austriak podchwycił temat  - Kolacja dziś wieczorem . Ze mną - zaczął 

Jeżeli się zgodzisz , zakopujemy topór wojenny , jeżeli nie...

- Dobrze .... ! - wyszeptała Ann.

Blondyn powoli zsuwał się na bok , dymny ze swojego wyczynu . Wyrzucił śnieg zalegający w dłoniach .

- Dobrze radzę nie ufaj tak szybko kobietą ! - dokończyła , po czym śmiejąc się rzuciła puchem w twarz skoczka . 

Pobiegła w stronę Andreas'a i Morgi'ego. 

Schowała się za Nimi , jak gdyby to oni mieli ją od wszystkiego uchronić . 

Mario , Gregor , Loitzl nie potrafili opanować śmiechu . 

Śmiali się coraz donośniej . 

Michael wstał , strząsł z siebie śnieg i podszedł do ukrywającej się Ann . 

- Wiecznie przy Tobie nie będą , wiesz o tym nie ... 

Dziewczyna wychyliła tylko głowę stojąc pomiędzy chłopakami .

- Ale teraz są ! - pokazała mu język . 

Thomas 

Była taka niewinna , nieskazitelna jak ten biały puch za oknem . 

Bawiła się jak małe dziecko , uśmiechała tak uroczo , szczerze. 

Teraz , gdy stała tak obok mnie trzymając za skrawek mojej bluzy , przypominała dziecko , które chowa się za swoim opiekunem bojąc się krzywdy jaka może je spotkać . 

Mała , niewinna Ann . 

Czułem na sobie jej delikatny dotyk ...

Wiedziałem, że to nic takiego , a chciałem żeby trwał jak najdłużej .
------------------------------------------------------
Dziękuje za motywujące komentarze .
 Wasze zaciekawienie bardzo mi pomaga .
Mam nadzieję , że Was nie zawiodę i z przyjemnością poświęcicie swój czas na czytanie kolejnych postów .
A teraz z innej beczki .
Andżelika 
Jak każdego ranka zaglądam na Facebook'a .
Własnym oczom nie wierzę .
Thomas Morgenstern zastanawia się nad zakończeniem kariery.
Wiem , że to dla jego dobra , ale boję sę tej chwili .
Teraz gdy wszystko zaczyna się układać , jego może nie być .
Nie dopuszczam tej myśli do siebie , bo oszaleję .
Kiedyś nadaejdzie ten moment.
Austria♥!