Czasem wystarczy jak ktoś po prostu przy mnie będzie.

Gregor

' Thomas ' - zauważyłem na wyświetlaczu.

Większej ochoty na rozmowę z Nim nie miałem , ale cóż.

Kiedyś musi nastąpić ten moment, może lepiej mieć to za sobą.

- Nigdy Ci tego nie zapomnę ... - usłyszałem w słuchawce głos pijanego już chyba Morgenstern'a. - Łatwo jest zniszczyć coś w co włożyłem tyle energii , siły , uczuć.

Ta Twoja udawana przyjaźń , gra w stosunku do Ann , wszystko było celowe.

Osiągnąłeś swój cel krzywdząc przy Tym dwie osoby. Zadowolony ?! - krzyczał nie dając dojść mi do słowa.

- Thomas , ale - próbowałem cokolwiek powiedzieć.

- Powiem Ci jeszcze jedną bardzo ważną rzecz stary .... Nigdy nie będziesz szczęśliwy! Nigdy! Wiesz dlaczego ? - zaśmiał się ironicznie. - Mimo, że Andżelika oddała Ci się , nie czuje do Ciebie niczego poza przyjaźnią ,zupełnie nic poza poczuciem obowiązku bycia z Tobą ! - wrzasnął rozłączając się.

Stałem w bezruchu patrząc na swój telefon.

W mojej głowie przewijały się poszczególne słowa wypowiedziane przez Morgi'ego.

Czułem , że poniekąd może mieć rację , ale nie dopuszczałem do siebie tej myśli.

' Nigdy nie zbudujesz szczęścia na czyimś nieszczęściu ' - moimi myślami zawładnęły słowa często wypowiadane przez moją mamę.

Chciałem być szczęśliwy!

- Gregor wszystko w porządku ? - zapytała Ann podchodząc do zamyślonego szatyna.

- Tak ... - odezwał się - Muszę Cię o coś zapytać.

- Słucham ? - dziewczyna stanęła na przeciw uśmiechając się lekko.

Gregor schował swój telefon do kieszeni. Spojrzał w zielone tęczówki dziewczyny.

- Właściwie co Ty do mnie czujesz Ann ? - szatyn spuścił wzrok , jakby zmieszany.

Andżelika zamyśliła się na chwilę.

- Kocham Cię Gregor .. ale właściwie , dlaczego zadajesz mi tego typu pytanie? 

- Nie chce żebyś była ze mną z poczucia obowiązku, po prostu.

- Słucham ? Co Ci przyszło do głowy ? Kochanie .. - Ann uśmiechnęła się zbliżając do chłopaka. - Zależy mi na tym związku.

Skoczek objął swoją dziewczynę.

Andżelika

Wiedziałam , że zada mi akurat to pytanie ...

A ja ?! 

Po raz kolejny minęłam się z prawdą.

Kochałam Gregor'a , ale bardziej jak przyjaciela czy też brata. 

Nie mogłam nazwać tego uczuciem jakie żywiłam do Thomas'a.

Ale dając szczęście Gregor'owi , sama mogłam być choć odrobinę szczęśliwa.

To było ważniejsze.

Następnego dnia rano.

- Gotowy? - zapytała czerwonowłosa polka wchodząc do mieszkania Austriackiego skoczka.

- Spakowany , ale czy gotowy ? Nie chce się z Tobą rozstawać - Gregor widocznie posmutniał obejmując swoją dziewczynę.

- To tylko kilka dni kochanie - Ann uśmiechnęła się składając pocałunek na czubku nosa szatyna.

- Skoro tak mówisz, chodźmy .

Andżelika nie była zachwycona wizją odprowadzenia Schliri'ego na miejsce zbiórki całego Austria Team'u , ale po namowach swojego chłopaka zgodziła się nie chcąc sprawiać mu przykrości. 

 ...

Gregor wysiadł z samochodu witając się z Hayboeck'iem i Madzią , którzy podbiegli do pojazdu.

Blondynka wyciągnęła swoją przyjaciółkę na zewnątrz pociągając za rękę.

Dziewczyna poczuła na sobie przeszywające spojrzenie jednego ze skoczków , spuściła wzrok podchodząc do Gregor'a.

Po chwili tuż obok Nich znaleźli się Kraft wraz z Dithart'em.

Humor obu skoczków udzielił się Andżelice , która z większym spokojem przyjęła zaistniałą sytuację.

- Cześć Ann ! - wtrącił zbliżając się w kierunku dziewczyny Andreas. - Możemy chwilę porozmawiać?

- Jasne - odpowiedziała polka odchodząc z chłopakiem na bok.

- W czym mogę Ci pomóc? - zaczęła , chociaż dobrze wiedziała co będzie tematem przewodnim owej rozmowy.

- Ty na prawdę nie widzisz jak skrzywdziłaś Morgi'ego , że śmiesz się tu pojawiać z Schlierenzauer'em ?! 

- Wybacz , ale to co się wydarzyło , to sprawa pomiędzy mną , Gregor'em , i Thomas'em.

- Zmieniłaś się Ann, bardzo się zmieniłaś ! - powiedział unosząc ton swojego głosu.

- Zraniłam Thomas'a czego nigdy sobie nie wybaczę, ale nie możesz oceniać mnie przez pryzmat tej sprawy - zaczęła , a po jej policzku spłynęła łza. - Doskonale wiesz w jakiej relacji pozostawałam wtedy z Morgi'm , więc moje zachowanie nie było celowe. Nie będę się usprawiedliwiać - dziewczyna otarła spływającą łzę. - Oboje cierpimy ... moją ulgą jest jednak Lily. Myśl o tym , że może mieć pełną rodzinę koi ból i pozwala choć na chwilę zapomnieć. - Andżelika odwróciła się i odeszła.

- Gregor pójdę już , uważaj na siebie - dziewczyna pocałowała delikatnie usta swojego chłopaka , po czym odeszła.
Mężczyzna natychmiast pobiegł za Nią.
- Kochanie... - objął ją. - Płakałaś? 
- Nie - wysiliła się na uśmiech . - Napisz jak tylko będziesz na miejscu.
- Kocham Cię skarbie - chłopak czule pocałował dziewczynę.
- Ja Ciebie też. 

Thomas 
Myśl o tym , że miałem spędzić z tym człowiekiem kilka dni na zgrupowaniu zwalała mnie z nóg.
Człowiekiem , który kiedyś był moim przyjacielem.
Dokładnie był ...
Po tym co zrobił nie zasługiwał na to miano , chociaż musiałem Go znosić.
' Sprawy prywatne nie mają prawa ingerować w Naszą pracę ' - powtarzał nieustanie Kofler.
Byliśmy drużyną.
Każdy z Nas pracując na swój sukces , pracował również na zwycięstwo drużyny.
Tego zamierzałem się trzymać.
Gregor był jednym z filarów na drodze do chwały Austria Team'u i tak będę Go traktował.
Jest kimś ważnym dla drużyny , ale nikim dla mnie.
...
A Andżelika? 
Miałem ogromną ochotę podejść , przywitać się , chociażby objąć ją tylko na chwilę...
Jednak nienawiść w moim sercu zwyciężyła.
Mój ból trwał.

Maddy
Po uprzednim pożegnaniu się z Moim blondynem skierowałam się w stronę wyraźnie rozbitej Andżeliki.
Musnęłam policzek jej towarzysza , życząc udanej podróży po czym obie oddaliłyśmy się w stronę mieszkania.
- Ann , wszystko gra? - zagadnęłam - Po rozmowie z Koflerem wróciłaś jakaś inna.
- Dla Andi'ego jest ważne to , że skrzywdziłam jego najlepszego przyjaciela , moje uczucia nie mają znaczenia.... Wiesz , po części Go rozumiem, ale myśl o tym że przez tą sytuację tracę przyjaciół nie jest mi obojętna.
- Ej ! Nie waż się nawet tak myśleć. Teraz wszystko jest świeże , rozgrzebane , ale z czasem się unormuje zobaczysz. - odpowiedziałam próbując wesprzeć moją przyjaciółkę.
- Oby Maddy , oby! - Ann uśmiechnęła się lekko w moim kierunku.

' Tęsknię za Tobą' - czerwonowłosa polka spojrzała na wyświetlacz swojego telefonu, gdy usłyszała dźwięk otrzymanej wiadomości.
Usiadła na łóżku w swojej sypialni uśmiechając się do ekranu.
'  Zupełnie jak ja za Tobą. Już jesteście na miejscu? Jak relacje z chłopakami?' - odpisała z nadzieją otrzymania pozytywnych wieści.
- Tak , dzielę pokój z Kraft'em , więc nie narzekam na brak zajęcia. A relację z chłopakami są poprawne tak sądzę. Kocham ! '

Andżelika
Cały wieczór spędziłam na rozmowach z Madzią.
Dziękowałam Bogu , że postawił ją na mojej drodze .
Jedyna osoba , która nie oceniała mnie , nie mówiła co robić , jak się zachowywać.
Jeżeli już to sugerowała , ofiarowywała swoją pomoc.
Wierzyłam , że bez Niej byłoby mi ciężko.
Gdy Gregor odezwał się z informacją , że wszystko jest w porządku , że jego relacje z kolegami są dobre kamień spadł mi z serca.
Nie chciałam , żeby przez moje zachowanie kontakty Austria Team'u uległy zmianie.
...
Moje myśli krążyły wokół sylwetki tak bardzo bliskiego mi do niedawna blondyna.
Jego spojrzenie dzisiejszego popołudnia nie należało do najprzyjemniejszych , ale czego mogłam się spodziewać.
Miałam nadzieję , że przyjdzie kiedyś czas , że będziemy mogli spojrzeć na siebie i wymienić chociażby krótkie ' cześć' bez żalu i złości w głosie.

Następnego dnia po zajęciach udałam się z Bell do centrum handlowego w Seeboden.
Popołudnie zapowiadało się obiecująco , wspólne zakupy , dobra kawa , pogaduchy.
Kolejny sposób na zabicie czasu.

- Ann patrz! - Bella wskazała miejsce , gdzie w jednym ze sklepów sportowych było bardzo tłoczno. - Chodź! Zobaczymy cóż to za ekscytacja - pociągnęła mnie za rękę nie pytając o zdanie.
W pomieszczeniu panowała luźna atmosfera , wesołe rozmowy z jedną ze znanych w świecie sportu osobistości. 
Gdy spojrzałam w kierunku sprawcy całego zamieszania na mojej twarzy mimowolnie pojawił się uśmiech.
- Ann! To on ! Ja muszę mieć z Nim zdjęcie ! Muszę! ... Chodź ... - po raz kolejny tego dnia nie miałam zupełnie nic do powiedzenia , gdy szatynka zaciągnęła mnie do kolejki ludzi oczekującej na autograf.

- Możemy zrobić sobie z Tobą zdjęcie? - wrzasnęła Bell , gdy przyszła odpowiednia pora.
Mężczyzna uniósł swoje spojrzenie ku górze , uśmiechając się na widok znanej mu dziewczyny.

Andreas Wank 
Tego się nie spodziewałem.
Osoba prosząca mnie o zdjęcie była w towarzystwie niedawno mi poznanej Andżeliki.
Ucieszyłem się niezmiernie!
Nie sądziłem , że pojawiając się w tym miejscu w celu akcji promocyjnej jednej ze sponsorującej mnie firm spotka mnie taka niespodzianka.
- Ann! - natychmiast podszedłem do niej bliżej. Uścisnąłem. - Miło Cię widzieć!
- Cześć Wanki! - odwzajemniła gest. - Kto by pomyślał.
...

- Któż to jest ? - zapytał wskazując na stojącą obok Nich dziewczynę.
- Bell , moje znajoma z uczelni i jak się okazuje Twoja wierna fanka - Andżelika zaśmiała się.
Mężczyzna przywitał się z nową koleżanką oraz zrobił pamiątkowe zdjęcie , o które wcześniej prosiła szatynka.
- Nie będę już Wam przeszkadzała , do zobaczenia jutro - Bella wyszła jakby speszona.
Andżelika spojrzała na Wank'a. 
- Tylko spójrz jaki masz urok osobisty - szturchnęła mężczyznę wyraźnie go wyśmiewając.
- Jesteś mi winna kawę - Andreas spojrzał na Nią z lekkim uśmiechem.
- Kawę ? Za co ? - oburzyła się Ann.
- Pozwalam Ci się wyśmiewać ze mnie publicznie , a to zobowiązuje koleżanko , więc gdzie mnie zapraszasz? - skoczek wystawił jej 'język'.
- Wyśmiewam ?!  - polka udała obrażoną wychodząc ze sklepu.
- No dobrze. To ja Cię zapraszam. Chodźmy ! - spojrzał na dziewczynę z błyskiem w oku.
...
- Na co masz ochotę? - zapytał , gdy weszli do jednej z kawiarenek.
- Caffe Latte poproszę. - Andżelika zajęła jeden ze stolików.
 - Proszę  - Niemiec podał dziewczynie zamówioną kawę wraz z orzechowym przysmakiem na talerzyku obok.
- Wanki! Rujnujesz moją dietę- zaśmiała się kosztując palcem odrobinę laskowego kremu.
- Dietę? Słucham ? - skoczek wyraźnie zbladł zdumiony.
- Kobiety w Niemczech nie dbają o swoją figurę? - zapytała z ironią w głosie.
- Nie muszą! ....- zaśmiał się.
-  ' Nie muszą ' oznajmił samotny skoczek narciarski. - powtórzyła Ann.

  

------------------------------------------

Jak dla mnie kolejne kwalifikacje udane!

A dziś jeszcze większe emocje , Taak !♥

Dziękuje Wam za opinie , miłe słowa na temat wyglądu wizerunku bloga.

Bardzo mi miło z tego powodu!

 Schlieri! ♥