Więcej niż przyjaźń, mniej niż miłość.

- Przepraszam - szepnęła odsuwając się Andżelika. - lepiej będzie jak już pójdę - dodała.
Jednak Schlierenzauer nie dał jej opuścić mieszkania. W milczeniu , ale z uśmiechem na twarzy pokazał Ann wolny pokój , w którym mogła odpocząć , zastanowić się co dalej.

Thomas
Doskonale zdaję sobie sprawę , że gorszego kretyna ode mnie nie ma na tym świecie.
Ale obwinianie się nic nie da. 
Skłamałem , teraz dopiero wiedziałem że to nie było dobre rozwiązanie , że to kłamstwo mogło zniszczyć mój związek.
Wtedy nie widziałem innego sposobu , nie chciałem , żeby Andżelika źle mnie oceniła , żeby zmieniła istniejące zdanie na mój temat.
Nie chciałem jej krzywdzić ... A teraz ?
Ja i Silvia ... My ?
Czy w ogóle istniało coś takiego jak My ?!
To był związek dwójki ludzi , oparty głównie na seksie.
Spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu na zgrupowaniach , konkursach , treningach.
Wypełniała moją samotność i tylko dlatego to wszystko poszło w tym kierunku.
Tylko jak ja mam to wytłumaczyć Ann. Jak?
Dzwoniłem od rana ... nic.
U Koflera jej nie ma co zdążyłem już sprawdzić.
Jedyną osobą u której mogła być był Gregor ,dlatego zaraz po wizycie u Andreas'a tam właśnie się udałem.

 - Gregor - do kuchni weszła zaspana czerwonowłosa dziewczyna.
- Proszę , naleśniki specjalnie dla Ciebie - uśmiechnął się wskazując dziewczynie miejsce przy stole.
Andżelika uśmiechnęła się , widząc stertę naleśników na swoim talerzu.
- Wariat , Ty chyba nie sądzisz , że ja to wszystko zjem ?! 
- Nie wyjdziesz skąd dopóki talerz nie będzie pusty - zaśmiał się.
Andżelika usiadła przy stole , zaczęła konsumować swoje śniadanie.
- Gregor , mam nadzieję , że to co wydarzyło się wczoraj nie przekreśli Naszej przyjaźni. - spojrzała na Niego.
- Jasne , że nie . - uśmiechnął się - Ale teraz jedz ładnie - zaakcentował.
Po drugim naleśniku dziewczyna opadła z sił.
- Nie dam już rady ! - odparła opierając twarz na swoich dłoniach.
- Nie przesadzaj , prawie nic nie zjadłaś. - mężczyzna podszedł do Andżeliki , wziął w rękę widelec z kawałkiem naleśnika , po czym spojrzał na roześmianą przyjaciółkę. - Otwieramy ładnie buźkę... 
Dziewczyna wykonała posłusznie polecenie.
- No to teraz czas na kawałek za wujka Gregor'a - nabrał na widelec kolejną porcję .
W tym momencie do pomieszczenia wszedł Thomas.
Andżelika widząc Go o mało nie zadławiła się połykanym kęsem.


- Wybaczcie , że śmiałem przerwać tak miłą chwilę - oznajmił ironicznie.

Gregor spojrzał na Andżelikę , po czym skierował się do wyjścia.

 - Zostawię Was samych. - oznajmił

Ann zatrzymała Go  - nie chce , żebyś wychodził.

Thomas posmutniał , wiedział że przekonanie dziewczyny do jego racji nie będzie łatwe , ale miał nadzieję.

- Kochanie chciałem porozmawiać , wytłumaczyć wszystko na spokojnie . - zaczął zbliżając się do stojącej obok szatyna Andżeliki.

- Co Ty chcesz tłumaczyć? Powiedziałam Ci , że na dzień dzisiejszy nie potrafię o tym rozmawiać, tego zrozumieć. - Andżelika coraz bardziej zbliżała się do sylwetki chłopaka o czekoladowych tęczówkach.

- Wiem , że nie powinienem kłamać , ale wtedy nie widziałem innego rozwiązania , nie chciałem Cię stracić , proszę Ann . - blondyn złapał dziewczynę za rękę.

-  Na tą chwilę , to nic nie zmienia Thomas.- oznajmiła zabierając swoją dłoń.

- Jak Ty to sobie wyobrażasz ? Przecież mieszkamy razem. - mówił zrezygnowanym tonem głosu.

- Zabiorę dziś swoje rzeczy , zamieszkam u Maddy , taką podjęłam decyzję.

- Słucham ? - krzyknęli obaj mężczyźni.

- Rozmawiałam z Nią dziś , teraz jest z Michael'em na urlopie , więc spokojnie mogę zająć jej mieszkanie.

- Nie ma mowy ! , Nie zgadzam się ! , Przecież to nierealne ! - przekrzykiwali się wzajemnie.

- Wasza opinia nic nie zmieni - oznajmiła , po czym wzięła swoje rzeczy.

- Dziękuje za przepyszne śniadanie ! - musnęła policzek szatyna , po czym wyszła.

Obaj mężczyźni zamilkli. 

Thomas natychmiast wybiegł za dziewczyną.

- Ann! Ann poczekaj! - zatrzymał ją.- Gdzie Ty idziesz? Nie kończmy tego tak ! - blondyn spoglądał wprost w oczy dziewczyny.

- Przecież nic nie kończę , chce od tego wszystkiego odpocząć , przemyśleć. Tylko tyle.- odpowiedziała spokojnie.

- Nie kończysz , a wyprowadzasz się ? Nic nie rozumiem. - powiedział cicho.

- Jeżeli związek buduje się na kłamstwie od początku, nie ma on sensu , rozumiesz? - zaczęła.

- To , że zdradziłeś Kristinę nie jest dla mnie , aż tak ważne. Nie było mnie tam , więc nie mnie to oceniać.

Ważne jest to , że mino iż twierdzisz jak bardzo mnie kochasz , potrafiłeś kłamać patrząc mi w oczy tylko po to , żeby nie oczerniać siebie. Kłamałeś dla własnego dobra , dla krystalicznie doskonałego Thomas'a.
Chłopak milczał , wiedział że Andżelika ma rację , nie potrafił temu zaprzeczyć.
- Jak to teraz będzie wszystko wyglądało ? - zapytał zrezygnowany.
- Normalnie , tak jak powinno wyglądać od początku - zaczęła - To poszło w złym kierunku. Powinniśmy dać sobie szansę na bliższe poznanie, spotkania , które umożliwiłyby to. 
Mieszkanie razem ? To był chyba jeden z najgorszych pomysłów - Andżelika spojrzała na chłopaka.
- Jeżeli zależy Nam na sobie tak bardzo jak wzajemnie się zapewniamy ta miłość przetrwa.
- Zrobię co zechcesz , ale proszę nie wyprowadzaj się . Zrób to dla mnie , dla Lily. - powiedział spokojnie.
- Thomas , znów to robisz. Wpływasz na moją decyzję powołując się na małą. 
Teraz kiedy Kristina chce się z Nią widywać Lily nie braknie miłości. Uporządkuj wasze sprawy , a powrócimy do tematu mieszkania razem . A na dzień dzisiejszy zamieszkam u Maddy. - Ann wyciągnęła telefon z zamiarem wezwania  taksówki.
- Jeżeli taka jest Twoja decyzja uszanuję ją , ale pozwól mi pomóc. - blondyn zabrał Ann komórkę. - Pomogę Ci przewieźć rzeczy. 
Andżelika nie była z tego powodu zachwycona , ale widziała że chłopak żałuje swoich wyborów , zachowania. Zgodziła się.

Dwa dni później. 

Andżelika
Powoli układałam sobie wszystko w głowie , kłamstwo Thomas'a tkwiło w moich myślach przez cały czas, ale rozumiałam jego postępowanie. Chciałam przynajmniej zrozumieć.
Morgenstern starał się utrzymać Nasz związek w jak najbliższych stosunkach.
 Każdego dnia dzwonił , mówił jak bardzo mnie kocha , tęskni , jak żałuje.
Przez ostatnie dwa dni zajmowałam się głownie studiami.
Warunki jakie miałam w mieszkaniu Maddy były bardzo sprzyjające do pogłębiania mojej wiedzy.
Czułam się tam wolna od zbytnich emocji , problemów.
Około popołudnia zdecydowałam się pobiegać , pogoda była w sam raz na tego typu eskapady.
Założyłam słuchawki na uszy i podążyłam wprost przed siebie.

Gregor 
Wiem jak to zabrzmi , ale nie będę mówił czy myślał inaczej.
Cieszę się , że Ann i Thomas nie mieszkają razem.
Na początku pomysł zamieszkania u Madzi nie przypadł mi do gustu , ale z czasem dostrzegłem plusy takiej sytuacji.
Nikt , ani nic nie mógł jej teraz kontrolować , nie miał wpływu na Nasze spotkania.
Bliższe i częstsze kontakty z Andżeliką powodowały , że Nasza relacja stawała się bliższa.
Związek Ann i Thomas'a nadal istnieje , to jest niepodważalne , ale przez sytuację jaka miała miejsce w nocy , przez pocałunek Andżeliki jestem pewien , że Moja miłość ma szansę .
Na razie jest to moja miłość , ale z czasem może stać się Naszą Miłością.

Thomas
Andżelika wyprowadziła się już dwa dni temu.
Staram się mieć wszystko pod kontrolą , co nie jest łatwe.
Strasznie tęsknię , potrzebuję czuć jej obecność przy sobie , ale wiem że sam do tego doprowadziłem.
Dla mnie zaistniała sytuacja jest przejściowa.
Obiecałem rozwiązać swoje problemy z Kristiną , uregulować sprawy i walczyć o Naszą miłość.


- Przepraszam! - krzyknęła czerwonowłosa dziewczyna wpadając wprost na biegnącego z naprzeciwka mężczyznę.
- Nic nie szkodzi ....- chłopka zbierał z podłoża zrzucony podczas zderzenia iPhone. - Ann! - szatyn uniósł swój wzrok ku górze.
 - Schlieri! - Andżelika uśmiechnęła się .  - Wybacz nie zauważyłam Cię.
Mężczyzna wstał uśmiechając się szeroko. - Morderczyni ! - zaśmiał się trzymając w dłoni uszkodzone urządzenie.
Ann zachichotała - Jakoś będę musiała Ci to wynagrodzić.
Mężczyzna zamyślił się . - Wiem ! - wrzasnął po chwili.  - Kolacja , ale nie taka zwykła , bo to Ty ją dla mnie przyrządzisz , a potem filmowy wieczór . - zakończył.
- Aż tyle jest warte to Twoje badziewie , które trzymasz w dłoniach ? - oznajmiła ironicznie.
- Pogniewamy się ! - udał obrażonego odwracając się w drugą stronę.
- Schlierenzauer umówmy się - Andżelika poklepała szatyna po ramieniu - Aktor z Ciebie marny , więc nie udawaj ! U Ciebie czy u mnie?
- Zgadzasz się? - zapytał ochoczo.
- Mam inne wyjście? 
Gregor skinął przecząco głową , złapał Ann za rękę biegnąc w kierunku swojego mieszkania.

- Na co masz ochotę  ? - zapytała dziewczyna będąc już w kuchni.
- Zaskocz mnie ! - krzyknął z uśmiechem szatyn siadając naprzeciw stojącej przyjaciółki.
Andżelika rzuciła w jego kierunku leżącą w jej pobliżu ścierką kuchenną - Zaskocz mnie?! To moje słowa! Wymyśl własne!
Gregor po chwili odrzucił materiał w stronę Ann - zahipnotyzuj mnie... - oznajmił.
- Cukinią ! - dodał po chwili.
Dziewczyna zamyśliła się rozglądając po kuchni.
- Daj mi 40 minut, a sprostam temu wyzwaniu - odpowiedziała pewna siebie.
- Wątpię , ale proszę bardzo - mężczyzna skierował się do salonu w poszukiwaniu filmów na wieczór.

Andżelika 
Chyba już wolałam poprzednią opcję w stylu ' zaskocz mnie' niż to !
Ja i przygoda kulinarna to już nie małe wyzwanie , a jeszcze dokładając do tego cukinię .
Co ten  Schlierenzauer ma w głowie? 
' Zahipnotyzuj mnie ... cukinią? ' 
Czekolada , truskawki , krewetki nie istnieją w jego mniemaniu ?
Ułatwienie mi zadania nie wchodziło widocznie w grę.
Ale przecież nie poddam się . Chce kolację z cukinią w roli główniej ?
A proszę bardzo!

- Gdzie jest cynamon ? .... A kurkuma? - krzyczała Ann doprawiając swoje danie.
- Górna szafka po lewej stronie .... szafka w rogu - odpowiadał roześmiany właściciel mieszkania.

Po upływie około godziny Andżelika nakryła stół dla dwóch osób , po czym skierowała się do salonu.
- Zapraszam ! - oznajmiła ochoczo.
Mężczyzna skierował swoje kroki do jadalni. Usiadł rozglądając się zacięcie.
Dziewczyna pojawiła się z przygotowanymi porcjami.
- Proszę , wedle życzenia Panie Schlierenzauer - położyła talerz na przeciw siedzącego szatyna.
 - Cannelloni z cukinii , smacznego. - zajęła swoje miejsce.
Gregor jadł milcząc.
Kompletna cisza wyprowadzała z równowagi Andżelikę . 
- Powiesz coś wreszcie! - krzyknęła.
Schlieri zjadł ostatni kawałek na swoim talerzu , dopiero wtedy odezwał się :
- Mogę powiedzieć tylko jedno ... - zaczął. - Zdecydowanie zahipnotyzowałaś mnie Ann! - uśmiechnął się.
Dziewczyna wyraźnie zaczerwieniła się . Milczała.
- Nie mówiłaś , że lubisz gotować ? Że potrafisz! - szatyn podszedł do niej.
- Bo nie potrafię , znam kilka przepisów , tyle w tym temacie. - Andżelika wstała , chciała posprzątać po kolacji.
- Zastaw! Chodźmy wybrałem już ciekawy film. - Gregor pociągnął ją do salonu , po czym włączył odtwarzanie.
- O czym jest ten film ? - zapytała siadając obok chłopaka.
- O miłości  - odpowiedział.

Już po kilku minutach okazało się , że uw film o tematyce miłosnej okazał się zupełnie czymś innym.
- Wyłącz to ! - wrzasnęła Ann , oglądając kolejną scenę z serii tych ' przerażających'
- Ale dlaczego? Przecież nic tu strasznego się nie dzieje , spójrz tylko - uśmiechnął się.
- Twoim zdaniem zakrwawione twarze , motywy demonów z przeszłości to nic strasznego ?! - zaczęła. - Proszę ! - Andżelika przysunęła się do szatyna. Oparła głowę o jego ramię spoglądając wprost w czekoladowe tęczówki.
- Wiedziałem , że ten film tak na Ciebie zadziała .- oznajmił obejmując dziewczynę.
- Mogłeś powiedzieć , że chcesz się przytulić , a nie zmuszać mnie do oglądania takich scen! Mam przez Ciebie nieprzespaną noc! - Andżelika zachichotała.
- Temu też można zaradzić . - chłopak wyraźnie zaakcentował.

Przez dalszą część filmu Andżelika leżała wtulona w ramiona swojego przyjaciela , nie wiedząc nawet kiedy zasnęła.
Gregor przeniósł swoją przyjaciółkę do pokoju gościnnego , delikatnie okrył .
Złożył delikatny pocałunek na jej policzku po czym udał się do swojej sypialni.

Andżelika
Usłyszałam grzmot. Burza. Jeszcze tego mi brakowało - pomyślałam.
Powoli otworzyłam oczy. Bałam się .
Wbiłam wzrok w sufit nie wiedząc , co robić .
Wsłuchiwałam się w krople deszczu , które uderzały z impetem o parapet.
W pokoju panowała ciemność , zupełna ciemność.
Od czasu do czasu w pomieszczeniu robiło się jasno , jakby błysk flesza aparatu.
Przez zjawisko pogodowa jakim jest burza , zawsze czuję się niepewnie , zagrożona , nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje.
Nagle rozległ się kolejny głośny huk , ale tym razem wiedziałam , że piorun uderzył w nieznany mi punkt.
Zerwałam się na równe nogi w ręku trzymając małą biała poduszeczkę.
Skierowałam swoje kroki do sypialni śpiącego szatyna , cicho zapukałam mając nadzieję , że jednak nie śpi.
Otworzyłam delikatnie drzwi , na łóżku leżał przecierający zaspane oczy szatyn.
Stałam tak pomiędzy uchylonymi drzwiami , a ścianą w dłoni ściskając małego jaśka.
Moja mina mówiła sama za siebie .
- Boję się  - powiedziałam cicho.
Gregor podniósł kawałek kołdry uśmiechając się lekko - Wskakuj! - oznajmił.


Zielonooka dziewczyna nie czekała zbyt długo , natychmiast wsunęła się delikatnie pod pościel. 
Mężczyzna zamknął powieki , próbując na nowo zasnąć.
Słysząc kolejny grzmot pioruna Andżelika pisnęła z przerażenia , ściskając w dłoniach poduszeczkę.
Schlieri zbliżył się do Niej , objął delikatnie.
Złożył na czółku Ann pocałunek przylegając coraz bardziej do jej ciała.
- Nie bój się Ann , jestem tutaj - szepnął.
Andżelika wtulona w tors chłopaka zagłębiła się w swoich myślach.


  --------------------------
Po wczorajszym konkursie , hm ...
Ann ma mieszane uczucia , ale wierzy nadal !
Dziękuje za opinię w komentarzach.
Miło , że jesteście.
Gregor ! ♥