Teraz ja pobawię się Tobą !:D

Kilka dni później 

Sytuacja pomiędzy Ann i Thomas'em unormowała się .

Dziewczyna znacznie częściej spędzała czas w domu z blondynem i małą Lily.

Wiedziała , że aby być z Morgensternem musi zmienić swoje postępowanie , sposób myślenia , zachowanie.

Nie do końca się z tym zgadzała . Mając lekko ponad 20 lat musiała podporządkować się do zaistniałeś sytuacji , żeby uszczęśliwić Thomas'a.

 A Morgi ?

Mężczyzna bardzo się starał.

Szczególnie pod kontem swojego zachowania względem Gregor'a. 

Zrozumiał , że Andżelika nie zakończy znajomości z szatynem , musiał to zaakceptować.

Przynajmniej teraz , gdy nie widzi nic niepokojącego w zachowaniu owej dwójki.

Andżelika

Odwołali Nam popołudniowe zajęcia , więc w pełni zadowolona skierowałam się do domu.

Gdy weszłam okazało się , że mieszkanie jest puste.

Wiedząc , że Thomas jest na treningu , a Lily zapewne na spacerze z Elle skierowałam się do kuchni z zamiarem przygotowania kolacji.

Po chwili usłyszałam , że ktoś wszedł do pomieszczenia , myśląc że jest to jeden z domowników odwróciłam się uśmiechnięta.

Zamarłam.

Osoba , która stała przede mną .... 

Nigdy nie spodziewałam się , że będę miała okazję ją poznać , a na pewno nie teraz.

Uśmiechnięta blondynka z długimi prostymi włosami , bladej cerze przyglądała mi się zacięcie jakby nad czymś się zastanawiała.

- Cześć , nie miałyśmy okazji się poznać . Kristina  - wyciągnęła dłoń w moim kierunku.

Na dźwięk jej imienia , serce zaczęło bić szybciej , poczułam podmuchy gorącego powietrza.

- Andżelika - podałam jej dłoń , nie wiedząc jak mam dalej reagować.

Blondynka rozejrzała się po salonie poruszając się z kąta w kąt. 

- Nic się tutaj nie zmieniło odkąd się wyprowadziłam  - zaczęła . - Jesteś nową opiekunką Lily - zwróciła się w moim kierunku .

Podeszłam do Niej z wyrzutem na twarzy , chciałam dobitnie zakomunikować jej , że jestem dziewczyną Thomas'a Morgensterna. 

Gdy tylko to oznajmiłam zaśmiała mi się prosto w twarz. 

Zbladłam . 

Jak mogła , czy jestem kimś gorszym od Niej ? Może nie wyglądałam jak ona , nie miałam w sobie tyle klasy i wdzięku , ale nie jej było mnie oceniać. 

Złość we mnie wzbierała niemiłosiernie , już zbierałam się , żeby powiedzieć jej co myślę , gdy nagle odezwała się .

- Jesteś tą dziewczyną po Silvii ? - zapytała , a ja kolejny raz tego wieczoru byłam nieświadoma sytuacji. Kristina wyczuła to , zauważyła moją niewiedzę.

- Czyli nic nie wiesz o romansie Thomas'a podczas związku ze mną , tak ? - ciągnęła dalej , robiąc ze mnie idiotkę. 

- Romansie? Przecież to Ty go zostawiłaś , zostawiłaś Lily ! - krzyknęłam nie panując nad emocjami.

No i pięknie , rozbawiłam mojego nieproszonego gościa do łez. Usiadłam na sofie z głową pełną pytań bez odpowiedzi.

- Faktycznie , może lepiej usiądź , bo to co za chwilę usłyszysz nie będzie należało do najprzyjemniejszych.  - oznajmiła siadając naprzeciw mnie.

Nie miałam żadnych powodów żeby wierzyć w jej słowa , ale także nie mogłam żyć dalej w niewiedzy.

Spoglądałam na Nią milcząc.

- Po tylu wspólnie spędzonych latach myślałam , że nic nie zniszczy Naszego związku , a gdy pojawiła się Lily byłam tego pewna jak niczego innego na tym świecie. Ona wzmocniła naszą bliskość , naszą miłość. Byliśmy tacy szczęśliwi. - zaczęła - Niestety są osoby dla których szczęście innych nie ma żadnego znaczenia , nie zważają na to że dając sobie prawo do zbliżeń mentalnych , a głównie seksualnych z zajętym mężczyzną ranią niczemu niewinnych , niczego nieświadomych ludzi. Zwyczajnie rozwalając rodzinę ! - zauważalnie zaakcentowała dwa ostatnie słowa.

- Chcesz mi powiedzieć , że Thomas Cię zdradzał?! - Andżelika na samą myśl o tym podniosła się z miejsca.

- Silvia była fizioterapeutką w Austriackim team'ie. Spędzała z chłopakami mnóstwo czasu , a ja coraz częściej zauważałam , że ten czas głównie kieruje na Thomas'a. I stało się . Przyłapałam ich razem  - blondynka zamyśliła się . - w naszej sypialni , w naszym łóżku. Nie mogłam zareagować inaczej , a tym bardziej jak dowiedziałam się , że to nie był pierwszy raz. Powoli mnie to niszczyło , dlatego zostawiłam swoją rodzinę , ale nigdy nie zapomniałam o Lily. - zakończyła.

  

Nie potrafię powiedzieć co obecnie czuję , jakie emocje mną targają . 

Powstrzymywałam się od kontynuowania tej rozmowy , bałam się usłyszeć więcej.

Poza tym to mi wystarczyło , żeby poczuć jak brak szczerości ze strony Morgenstern'a rozrywa moje serce.

Blondynka spojrzała na mnie z politowaniem w oczach , czułam to . Na pożegnanie poinformowała mnie , że zamierza walczyć o miłość Lily po czym wyszła.

Po moich policzkach spłynęły łzy .

Skierowałam się na taras nie wiedząc jak mam to wszystko ułożyć , gdzie złożyć myśli , żeby zagłuszyć ten ból. 

Ból po kłamstwie jakie ofiarował mi Morgenstern.

W tym momencie nic nie było ważne , cierpiałam a to nie powinno mieć miejsca.

Ocierając kolejną łzę usłyszałam dobrze znany głos.

Głos Thomas'a , który znalazł się po chwili obok mnie.

Zbliżył się powoli chcąc mnie pocałować , odsunęłam się.

 - Ann , o co chodzi? - zapytał zaskoczony mężczyzna zmieniając wyraz swojej twarzy.

Andżelika nie zamierzała wdawać się w zbędną jej zdaniem dyskusję , chciała poznać tylko prawdę.

- Kim jest Silvia ? - zapytała nie odrywając wzroku od wypatrzonego wcześniej miejsca.

Thomas nerwowo wywracał oczami , gestykulował dłońmi myśląc , że Ann nie zauważyła.

- Silvia? Nie rozumiem - oznajmił szybko.

- Nie ? To ja Ci wytłumaczę. - zaczęła spokojnie. - Kobieta , fizioterapia , wspólne chwile ,  pożądanie , zdrada , a na końcu kłamstwo! - krzyknęła tym razem. - Olśniło Cię , czy nadal masz zamiar perfidnie kłamać ! - Andżelika spojrzała na Niego z rozczarowaniem w oczach.

- Skąd Ty to wiesz ! Kto Ci powiedział ?! - Morgenstern uniósł ton głosu.

- Czyli pamiętasz , jak miło . Szkoda tylko , że dopiero teraz ! - Andżelika skierowała swoje kroki w stronę salonu.

- Kochanie ja Ci to wszystko wytłumaczę ! - chłopak złapał Ann za rękę , pociągnął w swoją stronę .

Ann zaśmiała się poprzez łzy. Ironicznie.

- Co Ty chcesz tutaj tłumaczyć Morgenstern ! - zaczęła. - Jak można zabawiać się z inną kobietą , gdy w domu czeka na Ciebie kochająca rodzina ! Powiedz mi ! Jak można wracać do domu po upojnych nocach z kochanką i udawać , że wszystko jest w porządku, jak można spojrzeć własnemu dziecku w oczy , wiedząc że niszczy mu się świat . Powiedz mi jak ! - Andżelika spojrzała na Niego z pogardą.
- Jesteś tchórzem ! Cholernym tchórzem ! - wrzasnęła.
- Ann , to nie jest , nie było proste . - odezwał się blondyn. - nie chciałem, żebyś zmieniła o mnie zdanie , dlatego nie powiedziałem Ci całej prawdy.
- A jaka jest niby ta Twoja cała prawda?! 
Chłopak podszedł bliżej , trzymał Ann za ręce.
- Zdradziłem , ale ja i Kristina , my ... nie byliśmy szczęśliwi.
- Thomas ! Nie byliśmy szczęśliwi ? Przecież zdradzałeś ją w trakcie trwania waszego związku , nie tylko wtedy gdy Was nakryła. 
Andżelika odsunęła się , wyrwała swoje dłonie z objęć blondyna. Kierowała się w stronę wyjścia.
- Ann porozmawiajmy ! Proszę - chłopak szedł za Nią.
- Thomas ja chyba nie potrafię wybaczyć zdrady , nie teraz. - dziewczyna zbierała swoje rzeczy do torebki.
- Zdrady ! Ja Cię nie zdradziłem ! Nigdy! - wrzasnął zatrzymując ją.
- A jaką mam pewność? Nadal ze sobą pracujecie. - oznajmiła spokojnie.
- Pewność? Przecież Ci mówię ! - Morgi nie panował już nad emocjami. Coraz mocniej zaciskał swoją dłoń na chorym ramieniu Andżeliki.
- Mówiłeś mi już wiele rzeczy. - dziewczyna wyszarpała się z jego uścisku.
Wyszła.

Kompletnie nie wiedziałam , gdzie mam pójść .
Błąkałam się po zaciemnionych ulicach miasta.
Po mojej głowie krążyło wiele bliżej nieokreślonych myśli , lecz ja na tą chwilę miałam tylko jedno pragnienie - zamknąć oczy i poczuć choć przez chwilę bliskość osób , które mnie rozumieją.
Dla których naprawdę coś znaczę.

Około 02:00 znalazłam się pod drewnianymi drzwiami jednego z mieszkań. Zapukałam z nadzieją , że Go tam zastanę.

Gregor
Obudził mnie odgłos dobiegający z dołu. Ktoś najwyraźniej dobijał się do moich drzwi. 
Było kilka minut po drugiej , wstałem , żeby zaspokoić swoją ciekawość.
Gdy otworzyłem moim oczom ukazała się sylwetka zmarzniętej Ann.
Natychmiast zaciągnąłem ją do środka.
Była smutna , nie musiała nic mówić ...
Jej oczy powiedziały mi wszystko.

Andżelika milcząc usiadła na sofie. Rozmyślała zapatrzona w jeden punkt.
Sama nie wiedziała dlaczego przyszła akurat do Gregora , może dlatego że to on był jej oparciem po kłótniach z Thomas'em. 
Wysłuchał , zrozumiał , nie oceniał.
- Wiedziałeś o Sylvii i Thomas'ie? - wyszeptała po chwili.
Gregor stanął obok Niej , spuścił wzrok.
- Pytasz o to , czy wiedziałem , że Morgi zdradza Kristinę , tak? - upewnił się.
Andżelika skinęła lekko głową.
- Tak , ale ...  - zaczął.
- Wszyscy jesteście tacy sami ! - Andżelika wstała , chciała wyjść.
- Nigdzie nie pójdziesz Ann. - Gregor zatrzymał ją . Objął delikatnie.
- Owszem wiedziałem , ale nie mogłem postąpić inaczej . Thomas to mój przyjaciel , to jego życie , jego wybory. - mówił powoli spokojnym głosem.
- Teraz , gdy jest ze mną też powiesz , że to jego życie ? - Andżelika spojrzała na szatyna będąc nadal w jego ramionach.
- Nie! Nie dałbym zrobić Ci krzywdy . Za wiele dla mnie znaczysz - oznajmił.
Ich spojrzenia spotkały się zastygając w bezruchu.
Gregor powoli zbliżał swoje usta do warg dziewczyny , Andżelika czuła na swoim policzku ciepły oddech szatyna, który w delikatny sposób musnął usta swojej przyjaciółki czekając na reakcję z jej strony.
Ann nie zastanawiając się namiętnie pocałowała chłopaka o czekoladowych tęczówkach.

----------------------------------------------------
I doczekałam się :D 
Dziś konkurs w Falun! ♥
Zachwycona Ann !
Wczoraj oglądając kwalifikacje zamarłam na widok fryzury Gregor'a.
Czyżby po Sochi ściął włosy ?
Łee! poza tym są jakieś jaśniejsze!

Najsłodsze:D

 

*******

'...Kłamałeś dla własnego dobra , dla krystalicznie doskonałego Thomas'a...'