' Nigdy nie opuszczaj tych , którzy Cię kochają ' ;D

Dziewczyna zbliżyła się powoli do Morgi'ego.

- Co tu robisz? Zapomniałeś coś dodać do swojej wcześniejszej wypowiedzi ? - oznajmiła oschle Ann.

- Tak , tylko to , że Cię kocham ! Kocham Cię Ann ! - chłopak oplótł dłonie wokół twarzy Andżeliki. Namiętnie pocałował. 

Andżelika

Nigdy się tak nie czułam . Mój umysł zwariował.

Ten pocałunek był tak delikatny , namiętny , ale jakże pełen emocji.

Odczuwałam motyle w brzuchu , świat przez chwilę wydawał się taki piękny.

Dokładnie przez chwilę .

- Co to ma być do cholery ! - do pokoju wszedł wściekły Schlierenzauer. Natychmiast odepchnął swojego przyjaciela od Ann. Uderzył w twarz.

Thomas nie pozostał mu dłużny.

- Gregor ja Ci to wszystko wytłumaczę , tylko się uspokój , proszę ! - dziewczyna stanęła pomiędzy chłopakami.

- Co Ty chcesz tu wyjaśniać ! Przyjeżdżasz tutaj , udajesz zagubioną , skromną dziewczynę , a tak naprawdę wiesz kim jesteś ?! - zaczął Gregor

- Nie waż się dokończyć ! Bo pożałujesz! - Thomas rzucił się na Niego .

- Thomas , proszę ... zostaw Nas samych . - zwróciła się do blondyna ze łzami w oczach.

Morgenstern z niechęcią opuścił pomieszczenie.

Andżelika podeszła do wściekłego szatyna.

- Gregor ... przepraszam. Nie mam pojęcia jak to się stało , co zaszło . To była chwila , chwila zapomnienia. - Ann klęknęła obok siedzącego chłopaka. - Wybacz mi , proszę. - spuściła wzrok .

Gregor milczał .

- Nie chce żebyście mieli ze sobą kontakt . To za dużo mnie kosztuje.

Muszę skupić się na treningach , konkursie , a nie zastanawiać się na tym czy czasem znów nie robicie czegoś wspólnie , rozumiesz? - wyszeptał.

- Jeżeli obiecam Ci , że między mną a Thomas'em do niczego nie dojdzie pozwolisz mi na te spotkania? Chce mu po prostu pomóc. Zrozum .

- Pomagasz mu w ten sposób ! Zdradzając mnie ?! - chłopak zdecydowanie uniósł ton swojego głosu.

- Obiecuję , że nic więcej się nie zdarzy. Przytul mnie , proszę .

Chłopak objął delikatnie dziewczynę.

Thomas  

Wracałem do domu z nadzieją , że Ann odwzajemni moje uczucia.

Czułem , że nie jestem jej obojętny. Ten pocałunek?! Dla mnie zmienił wiele.

Andżelika odwzajemniła go , a to było najważniejsze.

To wspaniałe uczucie dotykać jej warg, być tak blisko jej ciała, czuć na sobie jej oddech.

Chce odczuwać to codziennie, każdego dnia , każdej chwili.

Gregor

Musiałem wyjechać na kilka dni do rodziców. Obiecałem im to już kilka tygodni temu . Chociaż po tym co się wydarzyło nie miałem na to najmniejszej ochoty.

Ale zaufałem jej . Obdarzyłem zaufaniem moją Ann.

Na tym polegał związek.

Miałem nadzieję , że się nie zawiodę . Że nasze szanse są jeszcze większe.

Andreas

Sądziłem , że jak Thomas wyzna swoje uczucia , wszystko się zmieni .

Jeszcze to jak Gregor zobaczył ich razem.

Miałem nadzieję, że wszystko pójdzie natychmiast w inną stronę,  Było mi żal chłopaka, w końcu to mój przyjaciel , ale wiedziałem , że Schlieri nie pocierpiałby długo , zrozumiałby że tak będzie lepiej.

Ale nic się nie zmieniło .

Szatyn wyjechał , a Ann nie kontaktowała się z Morgi'm co doprowadzało mnie do szału. 

Musiałem pomóc tej dwójce.

Skontaktowałem się z Morgenstern'em by wprowadzić w życie mój plan.

Nie był zachwycony , nie chciał naciskać na Ann , wolał cierpliwie czekać .

Ale na co czekać ?! Na powrót Gregor'a ? Czy tylko ja byłem na tyle rezolutny, żeby wiedzieć że wtedy wszystko będzie stracone.

Po moich monotonnych 'kazaniach' blondyn zgodził się, a ja pobiegłem do pokoju Ann.

Dziewczyna właśnie w tym momencie leżała na podłodze , w tle słychać było głośną muzykę i krzyki Andżeliki śpiewającej znane jej utwory. Tak chyba wyładowywała emocję .

- Mogę? - zapytałem , ściszając nieco muzykę .

- Jasne , o co chodzi ?- Andżelika usiadła obok przyjaciela.

- Musisz mi pomóc ? To znaczy pomóc Thomas'owi - zaczął .

Wyraz twarzy Andżeliki nie wskazywał na zadowolenie.

- Lily jest chora , ma gorączkę , nikt nie wie jak jej pomóc . Morgi chodzi niewyspany, podrażniony - kontynuował.

- Lily ?! Chora ? - Ann nie czekała na dalszą relację przyjaciela, czym prędzej nałożyła na siebie płaszcz i wybiegła z domu.

' Etap pierwszy zrealizowany , nie schrzań tego , bo nadstawiam za Ciebie karku ' - chłopak wysłał wiadomość do Morgi'ego.

Andżelika po piętnastu minutach była w domu Morgenstern'a.

- Thomas? - odezwała się , wchodząc do środka.

W salonie stał Morgi . Nie wyglądał na zmęczonego , wręcz przeciwnie.

Szeroko się uśmiechał.

Ann rozejrzała się po całym salonie. Była zaskoczona.

Wokoło paliło się mnóstwo świec, w tle słychać było nastrojową muzykę . Morgenstern skierował się w jej stronę. Andżelika kompletnie nie wiedziała co powiedzieć , jak się zachować.

- Przepraszam za to kłamstwo,ale wtedy w Twoim pokoju nie było dane Nam dokończyć - Morgi zbliżył się znacznie do dziewczyny. Byli bardzo blisko siebie , ich ciała stykały się , twarz chłopaka była tak blisko twarzy Ann . - Kiedy tylko Cię poznałem, wiedziałem , że nie będziesz mi obojętna, że każdego dnia będę myślał o Tobie coraz poważniej. Każdy Twój gest, szept wprawiał mój umysł w wariację - szeptał jej do ucha.

Andżelika nie potrafiła zapanować nad swoimi uczuciami, nie mogła skupić myśli, cały jej świat wirował na widok chłopaka.

- Thomas .. - zaczęła Ann myśląc ze zapanuje nad tym co może za chwilę się wydarzyć.

- Szaleje za Tobą ! Powiedz Ann , powiedz , że czujesz podobnie , że zależy Ci na mnie - wszedł jej w słowo Morgi.

Andżelika całkowicie oddała się chwili.

- Thomas , ja nie wiem co się ze mną dzieję jak jesteś blisko, nie potrafię o Tobie zapomnieć . Jesteś dla mnie tak bardzo ważny ....

Szatyn zbliżył swoje usta do ust dziewczyny. Delikatnie , powoli pocałował.

Andżelika

Było mi tak dobrze jak nigdy dotąd. Chciałam , żeby ta chwila trwała wiecznie , żeby Thomas był już zawsze przy mnie . Nie potrafiłam powiedzieć czy to miłość , ale jego pocałunki sprawiały , że czułam się szczęśliwa.

Gdy mnie obejmował, dotykał moich ust wszystko wydawało się być takie proste.

Przy Gregor'ze tego nie było.

Właśnie Gregor! Co ja wyprawiam ! - pomyślałam i natychmiast odsunęłam się od blondyna.

- Co się dzieje , Ann - chłopak spojrzał na nią swoimi pięknymi tęczówkami.

- Ja nie mogę, nie powinnam , przepraszam ! - po policzku Andżeliki spłynęła łza.

- Chodzi o Gregor'a , tak? - dziewczyna kiwnęła twierdząco głową.

Morgenstern podszedł , przytulił ją bardzo mocno.

- Nie możesz przedstawiać szczęścia innych przed swoje. Schlierie zrozumie. Jeżeli zależy mu na Tobie to będzie chciał , żebyś była spełniona, rozumiesz?

- Nie chce Go krzywdzić . Daj mi czas , proszę.- Ann spoglądała na Thomas'a.

- Czas na zakończenie waszego związku ? Gregor wraca jutro , więc powinien dowiedzieć się jak wygląda sytuacja.

- Jakoś to zrobię , tylko proszę nie karz kończyć mi tego dziś. - Andżelika otarła z policzka łzę.

- Jeżeli uważasz , że rozmowa w cztery oczy będzie lepszym rozwiązaniem poczekam .

- Ann od niechcenia uśmiechnęła się  - Pójdę już , zobaczymy się jutro , dobrze?

Thomas nie chciał dalej wywierać presji na dziewczynie . Wiedział , że od jutra oboje będą mogli budować szczęśliwą więź.Pożegnał się po czym Ann wyszła.

Andżelika

Tak bardzo się bałam , a jednocześnie byłam taka szczęśliwa. Czy tak w ogóle można ?

Jednak strach przed rozmową z Gregor'em paraliżował mnie na tyle , że szczęście nie wystarczało.

Jakich ja mam użyć słów , co powiedzieć , jak to zakończyć , żeby Go nie zranić.

Idąc na to spotkanie cała się trzęsłam .

Gdy moim oczom ukazał się Schlierenzauer zatrzymałam się ze łzami w oczach. Nie potrafiłam Go zranić , nie chciałam !

Chłopak z ogromnym bukietem czerwonych róż podbiegł do powstrzymującej łzy Andżeliki.

- Tak bardzo tęskniłem kochanie ! - objął ją mocno -  cieszę się , że już jesteś przy mnie. Proszę to dla Ciebie - podał dziewczynie bukiet kwiatów.

Ann próbowała zdobyć się na jakikolwiek uśmiech,gest.

- Dziękuje , są piękne. - pocałowała szatyna w policzek.

- Tylko tyle po tylu dniach nieobecności ? - zapytał zdziwiony , lecz uśmiechnięty,po czym zbliżył swoją twarz w oczekiwaniu na pocałunek.

Andżelika zbliżyła się , pocałowała delikatnie swojego chłopaka.

Gregor był taki szczęśliwy , uśmiechnięty.

Jak ja mogę mu to wszystko zabrać . Dać mu powód do złości , smutku. Nie dziś , nie mam prawa - bez przerwy rozmyślała Ann.

Gregor

Słowa nie opiszą jak się czułem widząc moją Ann, kochaną Ann.

Tak bardzo tęskniłem.

Zauważyłem , że jest jakaś nieswoja , ale nie chciałem wgłębiać się zbytnio w to. Każdy ma swoje gorsze dni, a dla mnie liczyło się tylko to , że mam ją przy sobie.

Zabrałem moją ukochaną na obiad do włoskiej restauracji.

Rozmawialiśmy , śmialiśmy się . Mógłbym przytulać ją całymi dniami.

To była moja miłość.

Thomas

Od co najmniej trzech godzin próbuje dodzwonić się do Ann.

Wysłałem z milion sms-ów podobnej treści ' Kochanie co się dzieje ? '

Zacząłem się nieźle denerwować , pojechałem do Andreas'a by dowiedzieć się czegoś więcej.

Jak się okazało Andżeliki od rana nie było w domu , była z Gregor'em . Tyle to i ja wiedziałem.

Andreas 

Denerwowałem się czekając na Ann. Przecież to dziś miała powiedzieć Schlierie'mu o swojej miłości do Thomas'a. Dziś miało się wszystko ułożyć.

Po chwili usłyszałem głosy dochodzące z przedpokoju .

Była to Ann i Gregor , weszli trzymając się za ręce. W dłoni dziewczyny zauważyłem ogromny bukiet kwiatów.  Straciłem orientację.

Andżelika 

Gdy weszliśmy do mieszkania moim oczom ukazał się Andi , a tuż za Nim ?

Był Thomas. Natychmiast puściłam dłoń Gregor'a. Stałam w milczeniu.

 - Życzę szczęścia - wyrwał mnie z osłupienia głos Morgi'ego,który opuścił pomieszczenie.

Byłam zdezorientowana , prosiłam wzrokiem o pomoc Andreas'a , który już po chwili zabrał ze sobą szatyna pod pretekstem pomocy .

Andżelika wybiegła z mieszkania z nadzieją , że Thomas nie oddalił się zbyt daleko.

Zauważyła Go przy samochodzie. Podbiegła.

- Thomas , to nie tak , ja nie wiedziałam jak mu to powiedzieć , nie miałam odwagi , zrozum , proszę . - oznajmiła stojąc na przeciw mężczyzny.

- Zrozum ? Co mam zrozumieć ? Wiesz jak się czuję ? Wczoraj dałaś mi nadzieję , a dziś co ?! Z taką łatwością ja odbierasz! - Morgenstern odwrócił się tyłem z zamiarem wsiadnięcia do samochodu.

- Daj mi czas, trochę więcej czasu. Nie wiem jak mam to zakończyć ! - Ann spoglądała na chłopaka zapłakanymi oczyma.

- Zrobię to za Ciebie ! - chłopak podążył w kierunku domu.

- Nie ! Thomas proszę . Obiecuje , zrobię to sama .

- Jaką mam pewność , że tym razem się nie wycofasz? - zapytał ze złością blondyn.

Andżelika złożyła na jego ustach pocałunek , namiętny , zaborczy.

Mężczyzna wsiadł do samochodu - Mam nadzieję , że to nie jest obietnica bez pokrycia.

Odjechał.

 Ann skierowała się do mieszkania , gdzie czekał już na Nią Gregor.

- Ty płakałaś ? Andżelika dlaczego? - zapytał zatroskany.

- To nic takiego , cieszę się po prostu że wróciłeś - skłamała.

Chłopak objął Andżelikę , po czym oboje podążyli do sypialni dziewczyny.

Szatyn położył się obok Ann. Tulił ją w ramionach.

- Uwielbiam to uczucie , gdy jesteś obok mnie - szepnął jej do ucha.

Ann uśmiechnęła się zachowując pozory.

Po chwili otrzymała sms-a od Thomas'a.

' Mam nadzieję , że spędzisz jutro ze mną wieczór po treningu.'

Andżelika nie odpisała .

Andreas

Co ona wyprawia ?! Pytałem sam siebie.

Jak można się tak zachowywać . Thomas , Gregor, Thomas znów Gregor .

O co tu kur*a chodzi.

Nie zostawię tego tak . Jutro Ann dowie się co o tym wszystkim myślę.

Michael

Ja i Maddy postanowiliśmy zostać parą .

Ona była inna , inna niż wszystkie. Bez konfliktowa, zabawna, kochana.

Chciałem , żeby wszyscy ją poznali ,zrozumieli co czuję , dlatego dziś urządzę imprezę dla mojej Madzi.

Dochodziła godzina 16:00 następnego dnia. 

Cały Austria Team został zaproszony na imprezę do Hayboeck'a.

Wszyscy wyrazili chęć udziału. Jedynie Thomas grzecznie przeprosił tłumacząc się innymi planami.

Plany te związane były z Ann.

 Andżelika niechętnie zgodziła się na wieczór z chłopakiem.

Chciała być z Nim, spędzać czas. Ale strach przed tym , jak Thomas dowie się , że nie rozmawiała jeszcze z Gregor'em  był silniejszy.

Postanowiła udawać, że tą rozmowę ma za sobą . Zyska chociaż dodatkowy dzień , a to było ważne.

Tylko czy potrafiła.

Około godziny 18:00 Ann weszła do salonu w domu Morgenstern'a.

- Dobry wieczór kochanie. - chłopak pocałował ją namiętnie.

Andżelika uśmiechnęła się . - Cześć , jak Lily ? Śpi ? - zapytała z nadzieją , że mała jest u siebie i będzie mogła zająć się nią unikając rozmowy.

- Lily jest u rodziców , mamy cały wieczór dla siebie . - Morgi przytulił Ann - Jak rozmowa z Gregor'em ? - dodał po chwili.

Andżelika zbladła . No tak czego się spodziewała , że Thomas o to nie zapyta,nie zainteresuje Go reakcja 

Schlierenzauer'a? 

- Dobrze. - odpowiedziała wymijając.

- A konkretniej ? - chłopak nie odpuszczał.

- Czy to ważne ?! Musimy drążyć ten temat ?! - ton głosu Ann znacząco się podniósł. 

- Ale rozstaliście się tak ? 

Dziewczyna kiwnęła twierdząco głową . 

Thomas  

Wiedziałem , że coś jest nie tak , że Ann coś kręci. 

Miałem tylko nadzieję , że mnie nie okłamuje, że zwyczajnie nie chce o tym mówić. 

Już po chwili przekonałem się , że moje obawy są słuszne. 

Gdy jedliśmy kolację Ann ciągle spoglądała na telefon, oczywiste było , że z kimś pisze.

Zdenerwowałem się. 

A gdy oglądając wspólnie film głównie interesowała się urządzeniem nie wytrzymałem.

- O co tu chodzi ! - wrzasnąłem zabierając jej telefon.

Ann wyraźnie protestowała jakby miała coś do ukrycia. 

Miała.

Na wyświetlaczu widniały sms'y od Gregor'a.

' Kochanie jak tak bardzo źle się czujesz to przyjadę. Impreza u Michael'a i tak nie jest dla mnie . Tęsknie '

- Co to do cholery jest ! Okłamałaś mnie Ann ?! - blondyn wściekł się jeszcze bardziej. Rzucił telefonem Andżeliki na poduszki po czym wyszedł.

Andżelika poszła za Nim z nadzieją , że uda jej się to wytłumaczyć. 

Znalazła Thomas'a opartego o barierkę na tarasie. 

Podeszła bliżej.

- Wyjdź! Wyjdź stąd , rozumiesz? - mówił przez zaciśnięte zęby, nie patrząc na dziewczynę.

- Thomas wiem , że źle zrobiłam. Nie powinnam była , ale to takie trudne. Zranić drugiego człowieka, zranić jego uczucia . Jestem za słaba , żeby to zrobić.

- Słucham ! A co robisz ze mną ?! No powiedz jak według Ciebie mam to nazwać ?! 

Szczęściem ! 

 Ann mimowolnie rozpłakała się.

Thomas widząc jej łzy przytulił ją mocno do siebie.

- Nie chce widzieć jak płaczesz , nie przeze mnie. Zrozum , że dla mnie nie jest to łatwe , bo Gregor jest moim kumplem , ale nie mogę uzależniać od Niego swojego szczęścia. - oznajmił spokojnym już tonem.
Andżelika wyjęła z kieszeni telefon. Wybrała numer do Gregor'a. Zadzwoniła.
Już po chwili usłyszała zatroskany głos chłopaka.
- Tak kochanie? Mogę Ci jakoś pomóc?
- Gregor musimy się spotkać , natychmiast,proszę. - rozpoczęła Ann.
- Andżelika co się dzieję ? - dopytywał.
- Za pół godziny będę pod domem Michael'a.Czekaj tam na mnie. - dziewczyna zakończyła połączenie.

Andżelika założyła kurtkę , podążyła w stronę wyjścia.
- Pojadę z Tobą - oznajmił Morgi biorąc kluczyki z blatu kuchennego.
- Thomas wtedy będzie jeszcze gorzej. Muszę wytłumaczyć mu to sama.
Chłopak w ogóle nie słuchał.  Oboje po chwili byli już w drodze.
Ann z daleka ujrzała postać szatyna. Poprosiła Thomasa żeby się zatrzymał.
- Kocham Cię - szepnął dotykając jej dłoni.
Andżelika milczała Wysiadła i małymi krokami zmierzała w stronę Gregor'a.

- Co on tu robi ?! Co to ma znaczyć! Ann ! - zaczął zdenerwowany szatyn.
Andżelika stała na przeciw mężczyzny. Oczy miała pełne łez.
- Pamiętasz jak obiecałeś mi, że jak Nam nie wyjdzie to będziesz nadal częścią mojego życia? Że nie odejdziesz , że nie rozstaniemy się w gniewie? - rozpoczęła drżącym głosem.
- Pamiętam ... ale czekaj . Ty chyba nie chcesz mi powiedzieć , że to koniec ?! Dlaczego Ann ! Dlaczego tak mnie ranisz! - krzyczał
- Gregor nie chce stracić Twojej przyjaźni , uwielbiam spędzać z Tobą czas, rozmawiać , wygłupiać się , ale to nie jest miłość. - Ann próbowała zbliżyć się do chłopaka - Będąc z Tobą ranię Cię bardziej niż teraz , wiesz dlaczego? Pozwalam na to , żeby umknęła Ci prawdziwa miłość. Marnując Twój czas minimalizuję Twoje szansę na odnalezienie szczęścia przy innej dziewczynie. Gdzieś na świecie jest ktoś kto doceni to co robisz , okażę Ci miłość na jaką zasługujesz .
- Co Ty możesz wiedzieć do cholery ! - Gregor odepchnął od siebie Ann. Nie zrobił tego celowo, nie panował nad emocjami.
Zauważając tą sytuację Thomas natychmiast zareagował.
Podbiegł do chłopaka rzucając się na Niego z pięściami - Wiesz , że tak nie traktuję się kobiet , kretynie ! - wrzeszczał.
Andżelika nie mogła ich rozdzielić . Obaj mężczyźni szarpali się ze sobą, tarzali po śniegu.
- Michael! Andreas! - krzyczała Ann prosząc o pomoc.
Po chwili mężczyźni znaleźli się obok niej.
Kofi próbował uspokoić Thomas'a trzymając mocno.
- Stary, uspokój się ! Thomas słyszysz! - Morgenstern nie dawał za wygraną. Wyrwał się , rzucił na Gregora.
Szatyn trzymany przez Hayboeck'a wyswobodził się z jego uścisku uderzając.
Morgiego z pięści w twarz.
- Schlierenzauer! - Michael wyraźnie się wkurzył. Odciągnął chłopaka od blondyna.
Oddalił się na kilka metrów.

-------------------------------------------

No i w takich chwilach poznajecie mnie jako osobę , a nie tylko autorkę bloga. 

Lubię jak coś się dzieje. A dziać może się dużo.

Dziękuję , że poświęcacie swój czas czytając to opowiadanie.

Czytam-komentuje!

Miłego !♥

*****

Zwiastun następnego odcinka ?;D

Proszę!

 '...będzie miała przy sobie jeden z największych skarbów jakie można w życiu mieć. 

Miłość i oddanie najwspanialszego mężczyzny na świecie.

Gregor'a Schlierenzauer'a. ... '