Całował ją tak dokładnie , wypełniając każdy fragment jej ust swoim językiem.

Gregor

Andżelika zajmowała bardzo ważne miejsce w moim życiu , a teraz znajdując miejsce dla niej w mojej przemowie stało się to jeszcze bardziej oczywiste.

Wbrew spekulacją nie zrobiłem tego celowo , chcąc wzbudzić zazdrość Thomas'a czy też złość kolegów.

Powiedziałem co czułem , co podpowiadało mi serce.

Nie oczekiwałem z tego powodu żadnych korzyści , a wzruszenie Ann było dla mnie największym podziękowaniem.

Andreas

Przy stole zapadła niezręczna cisza. 

Wszyscy przyglądali się z zaciekawieniem czy też zaskoczeniem Andżelice i Gregor'owi.

Nie rozumiałem już postępowania owej dwójki , nie potrafiłem zrozumieć Thomas'a , który był wyraźnie przybity , pogubiony.

Wszystko to dla mnie stało się zbyt skomplikowane.

Obiecałem mojej brunetce , że nie będę się wtrącał  , dopóki sami zainteresowani nie poproszą o pomoc.

Z bólem w sercu , musiałem tak postąpić.

Z zamyślenia wyrwał mnie głos prowadzących galę , którzy wypowiedzieli znane mi nazwiasko.

' Thomas Morgenstern - Młoda legenda sportu ' - usłyszałem po czym skierowałem swój wzrok na Morgi'ego.

Nie krył on swojego zaskoczenia podążając na scenę oklaskiwany przez zgromadzoną publiczność.

Gdy uśmiechnięty blondyn odebrał swoją nagrodę , aplauz ucichł , a Thomas zamyślił się na chwilę przed wygłoszeniem swojej przemowy.

- Tak jak i moi szanowni przedmówcy uważam , iż bez sztabu profesjonalnie przygotowanego team'u , moich kochanych rodziców nie mógłbym odnosić sukcesów jakie do tej pory znalazły się w moim posiadaniu.

Na sukces sportowy składa się wiele czynników , ale jednym z najważniejszych filarów jest praca , ciężka praca całego zespołu , za którą bardzo dziękuję . - zaczął. 

- Jednakże każdy sportowiec jest również człowiekiem , który musi mieć w sobie siłę i chęć do walki o codzienność , swoje marzenia , nadchodzącą przyszłość.

Moją siłą wewnętrzną jest moja córeczka Lily , której dedykuje całe moje życie.

Do niedawna byłem przekonany , że nie potrafiłbym pokochać nikogo innego taką bezgraniczną miłością, ale myliłem się. 

Siła i radość jaką dostaję każdego dnia od Lily , miłość , która dojrzewa stając się coraz głębszą powoduje , iż mogę powiedzieć że jestem spełnionym człowiekiem!

Andżelika , dziękuje Ci za tą miłość! - blondyn skierował swój wzrok na miejsce przy którym siedziała czerwonowłosa dziewczyna.

Tym razem spojrzenia osób trzecich skierowane były na Kristinę , która w mniemaniu obcych ludzi odgrywała rolę Andżeliki.

Przemowa , którą wygłosił Morgenstern została bardzo ciepło odebrana wśród gości , wracając do stolika skoczek przyjmował wiele gratulacji ze strony swoich kolegów.

Austriak siadając obok Andżeliki spojrzał na Nią z zaciekawieniem licząc na jakąkolwiek reakcje dziewczyny.

Gregor widząc zakłopotanie na twarzy Ann , wstał pociągając przyjaciółkę za sobą . 

- Zatańczymy ? - zapytał 

- Z przyjemnością - odpowiedziała z uśmiechem podążając za szatynem.

Szata muzyczna dominująca tego wieczoru na balu odbiegała od głośnych, hucznych imprez.

Królowały tam gatunki melancholijnych, spokojnych ballad.

Gregor objął swoją przyjaciółkę lekko w pasie , Andżelika położyła swoje dłonie na karku szatyna opierając swoją głowę o jego ramię.

Wsłuchiwała się w słowa nieznanych jej utworów.

- Bardzo się cieszę , że tu ze mną jesteś. - oznajmił szeptem .

- Cieszę się, że mogę Ci towarzyszyć - odpowiedziała równie cichym tonem głosu.

- Mówiłem Ci już jaka jesteś piękna? - Gregor spojrzał w zielone tęczówki Ann.

- Powtarzasz mi to codziennie! - uśmiechnęła się po czym wtuliła w ramiona swojego partnera.

I'm lost here in this moment and time keeps slipping by
And if I could have just one wish
I'd have you by my side
Oooh, oh I miss you
Oooh, oh I need you

Dziewczyna podśpiewywała znane jej słowa odtwarzanego utworu , czym nadała tańcu z Gregorem intymnego wizerunku.

- Odbijany! - odezwał się mężczyzna rozdzielając tańczącą ze sobą parę.
- Thomas? Co Ty robisz? - zapytała zdziwiona Ann.
- Chciałbym z Tobą zatańczyć , chyba mi wolno ? - zwrócił się do Gregor;a , który na znak zgody kiwnął lekko głową.
Andżelice ten pomysł w ogóle nie przypadł do gustu. Nie chciała być tak blisko z mężczyzną , nawet jeżeli miałby to być tylko taniec.
Chłopak przyciągnął ją delikatnie do siebie . Objął .
Dziewczyna milczała z nadzieją , że Morgenstern uczyni to samo.
- Pięknie wyglądasz , Ann. - zaczął
- Już mówiłeś . - odpowiedziała zdawkowo.
- Ale Ty nie podziękowałaś . - uśmiechnął się.
- Nie musiałam.
- Grzeczne , wychowane dziewczynki dziękują za komplementy - ciągnął dalej.
- Widocznie mnie nie znasz. 
- Gdybym Cię nie znał nie bylibyśmy razem .
- Nie jesteśmy. - odpowiedziała ,czym wywołała smutek na twarzy blondyna.
- Tęsknię za Tobą Ann, tak bardzo tęsknie. - głos mężczyzny wyraźnie załamał się wypowiadając te słowa.
Andżelika starała się zapanować nad swoimi emocjami, przyszła tu z Gregor'em i to jemu powinna poświęcić ten czas.
- Nie zauważyłam.- zaczęła - Wybacz , ale powinnam towarzyszyć Gregor'owi , a na Ciebie czeka już raczej Kristina - wskazała wzrokiem na stojącą nieopodal blondynkę.
- Obiecaj mi , że jeszcze dziś porozmawiamy . - zatrzymał dziewczynę.
- Może. - odpowiedziała walcząc sama ze sobą . Najchętniej rzuciłaby się Thomas'owi na szyję , powiedziała jak bardzo Go kocha , tęskni . Ale upokorzenie jakie jej zafundował zwyciężyło.
Może jej uczucia nie były tak silne jak sądziła.

Andżelika skierowała swoje kroki w kierunku Schlieri'ego , który rozmawiał z kilkoma nieznanymi jej osobami. Chłopak widząc dziewczynę przeprosił grzecznie swoich rozmówców podchodząc do zielonookiej przyjaciółki.
- Jak się bawisz? - zapytał z uśmiechem.
- Świetnie , ale może być lepiej jak ze mną zatańczysz! - oznajmiła ciągnąc chłopaka na parkiet.

Po prawie godzinnym maratonie tańca , Ann udała się na ogromny taras uchodzący na zewnątrz budynku , gdzie było już kilka osób. 
Andżelika czekała na Gregor'a , który udał się po napoje .
Był środek nocy , piękny srebrno-szary księżyc widniał na niebie pośród ciemności , rozpraszając ją dzięki bijącemu blaskowi .
- Zmarzniesz - Andżelika usłyszała za sobą głos , po czym poczuła marynarkę na swoich nagich ramionach , pachnącą tak dobrze znanymi jej perfumami.
- Nie sądzę - uśmiechnęła się lekko oddając mężczyźnie jego własność.
- To co się stało , było i jest dla mnie trudne. - zaczął - Ale moje uczucia w stosunku do Ciebie się nie zmieniły , nadal bardzo Cię kocham!.
- Nie chce o tym teraz rozmawiać , to nie jest odpowiedni czas , miejsce. - odpowiedziała chcąc odejść.
- Powiedz mi kiedy nadejdzie odpowiednia pora? Poczekam , ale muszę to wiedzieć . - zatrzymał ją patrząc głęboko w zielone tęczówki dziewczyny. - Kochasz mnie? 
Andżelika milczała. Odpowiedz na to pytanie była na tyle oczywista , że nie rozumiała jak Thomas mógł w ogóle zadać to pytanie.
Morgenstern nie czekając na reakcję polki zbliżył swoje usta do jej pełnych warg , czym wprawił Andżelikę w osłupienie.
Dłońmi chwycił talię dziewczyny przyciskając ją do siebie ,sprawiając tym iż ręce Ann opadły bezwładnie wzdłuż jej ciała powodując, że
 nie była zdolna do jakiejkolwiek reakcji.

Andżelika
Byłam w szoku , nie wiedząc nawet czy chce kontynuować to szaleństwo.
Usta Thomas'a powoli masowały moje , czekając aż w końcu je rozchylę.
Delikatnie pogłębiał Nasz pocałunek , który z każdą chwilą stawał się coraz głębszy.
Ta chwila mogłaby trwać wiecznie , czułam się tak dobrze , bezpiecznie .

- Ann ! - usłyszałam głos szatyna , co spowodowało moje natychmiastowe odsunięcie się od Thomas'a. 
Po chwili Gregor stał już obok mnie podając szklankę z napojem. Podziękowałam z uśmiechem , po czym skierowałam się do środka idąc tuż za roztrzepanym przyjacielem.
- Zaczekaj ! - poczułam lekkie szarpnięcie. 
- Zdzwonimy się jutro , wtedy porozmawiamy - odpowiedziałam , chcąc zakończyć nikomu niepotrzebną na tą chwilę rozmowę.
- Dobrze , ale wiedz , że chce walczyć o Nasz związek - Thomas odszedł zostawiając mnie z głową pełną pytań bez odpowiedzi.

Z mojego pola widzenia ulotniła się Madzia z Hayboeck'iem , ze szczegółów które przekazała mi dziewczyna Andreasa para miała dość fotografów oraz całej tej otoczki medialnej i opuściła bal kilka minut temu.
Nie zdziwiłam się , znając Michael'a już dość dobrze wiedziałam , że zdecydowanie bardziej odpowiadają mu romantyczne klimaty , niż opiewająca sztucznością atmosfera.
Rozglądałam się po sali w poszukiwaniu mojego partnera , który jakby zapadł się pod ziemię.
Zaintrygowała mnie jego nieobecność , dlatego wróciłam na taras z nadzieją że tam go znajdę.
Owszem znalazłam , lecz nie tego którego poszukiwałam.

Thomas
Wyszedłem na taras z zamiarem przemyślenia wszystkiego co miało miejsce dziś . 
Moich decyzji , wyborów ...
No właśnie wyborów .... Obok mnie pojawiła się Kristina.
Mój wybór na dzisiejszą galę. 
Sadziłem , że układ między Nami jest jasny , przyszła tu tylko jako moja koleżanka , matka mojej córki . Nikt więcej. 
Myliłem się , dziewczyna myślała zupełnie inaczej , gdy zbliżyła się do mnie nie zdążyłem zareagować.
Zanim się obejrzałem jej twarz była tak bardzo blisko moich warg , które po chwili złączyły się w pocałunku.
Gdy to wszystko do mnie dotarło , natychmiast odepchnąłem ją od siebie.
Spojrzałem na Nią z pogardą po czym oddaliłem się nie chcąc komentować jej zachowania.

Andżelika
' Ciekawie wygląda ta walka o Nasz związek ' pomyślałam , widząc ową parę na tarasie.
Widocznie słowa to tylko słowa.
Liczą się czyny , a Thomas pokazał na co Go stać.
Ktoś powiedziałby pewnie , widząc iż nie płaczę , że mi nie zależy.
Zależy i to bardzo , ale nie mogę pozwolić na to żeby moje szczęście było budowane na nieszczęściu innych , wspólnym szczęściu rodzinnym.
Kristina , Thomas i Lily. 
Chcę czy nie , oni tworzą rodzinę. 
Zagłuszałam swoje myśli.

Gregor 
Zauważyłem samotnie stojącą Andżelikę pośród innych bawiących się gości , niczego nieświadom podszedłem do Niej .
- Tu jest moja zguba - oznajmiłem z uśmiechem.
- Zguba się znalazła. Usiądziemy ? - zaproponowała Ann.
Umiejscowiliśmy się przy stoliku , wznosząc kolejny tego wieczoru toast.
- Za najlepszego sportowca roku ! - krzyknęła Ann unosząc swój kieliszek z szampanem.
Upiłem mały łyk mojego trunku po czym zbliżyłem się do mojej partnerki składając pocałunek na jej szyi. Przechodzący obok fotograf uwiecznił ten moment swoim aparatem.
- Gregor! Gratuluję jak najbardziej zasłużonej nagrody - oznajmiła podchodząca do Nas jedna z dziennikarek Austriackiej gazety.
Podziękowałem uprzejmie mając nadzieję, że odpuści i jak szybko się tu znalazła tak szybko zniknie.

- Możemy zadać Ci kilka pytań ? - rozpoczęła. Nie czekając na zgodę szatyna kontynuowała. 
- Powiesz Nam kim jest ta piękna czerwonowłosa kobieta, która zajmowała dziś szczególne miejsce w Twojej przemowie ? Dziewczęta na całym świecie zastanawiają się zapewne czy masz dziewczynę? 
Gregor spojrzał na kobietę wyraźnie podirytowany.
- Nie chciałbym być niegrzeczny , ale moje życie prywatne jest tylko i wyłącznie moją sprawą. - oznajmił.
- Czyli chcesz powiedzieć , że po rozstaniu z Sandrą nie związałeś się z Nikim ? Czyżbyś tęsknił? A może duma urażonego mężczyzny nie pozwala Ci na spotkania z innymi kobietami ? - dziennikarka nie dawała za wygraną .
 Była ona młodą osobą , która najwyraźniej szukała sensacyjnego materiału , niż rzetelnych informacji.
- Jak tak dalej pójdzie opinia publiczna śmie stwierdzić , że powodem rozstania z dziewczyną była zmiana Twojej orientacji seksualnej, w końcu obracasz się wyłącznie w męskim towarzystwie.
Gregor powstrzymywał się od wypowiedzenia słów , których mógłby pożałować . Musiał dbać o swój wizerunek medialny.
Andżelika widząc zakłopotanie na twarzy swojego przyjaciela zbliżyła się do Niego z lekkim uśmiechem na twarzy. - Niestety zakończenie tych wypowiedzianych przez Panią insynuacji jest całkiem inne. - Ann złożyła na ustach Gregor'a namiętny pocałunek.
Schlierii wyraźnie zaskoczony poddał się temu , kładąc swoją dłoń na policzku dziewczyny pogłębiając go.
Gdy buziak został zakończony , Andżelika musnęła delikatnie szyję szatyna po czym wtuliła się w jego ramiona.

-------------------------------------
 Udało się !
Sobota 1 marca!
' Przeszłość nigdy nie odchodzi. Tylko czeka, by namieszać w teraźniejszości. '
Widzisz to kur*a !

Stefan Kraft 125,0 127,5
Michael Hayböck 118,5 125,5
Thomas Diethart 128,5 114,5
Gregor Schlierenzauer 128,0 121,0
Taak !:D
Lahti 

Dziękuje Wam kochane !;D