Thomas Morgenstern.

Andreas

W pierwszej chwili nie zareagowałem . Siedziałem wpatrzony , by po chwili dowiedzieć się , że Ann i Gregor są parą. Nie powiedziałem nic , nie potrafiłem nawet życzyć im szczęścia . Miałem nadzieję , że to tylko przejściowe . Andżelika była tak pijana , że nie sądzę , żeby potwierdziła to wszystko jutro . Poprosiłem Mario , żeby odwiózł ją i Gregora do domu , a sam pobiegłem szukać Morgenstern'a.

Gdy zauważyłem , ze Thomas wsiada za kierownicę swojego samochodu , natychmiast Go stamtąd wyciągnąłem. Usadowiłem na miejscu dla pasażera .

Był wyraźnie smutny.

- Mam to co chciałem - oznajmił , gdy byliśmy już w drodze do domu. Nie przerywałem mu . Chciałem , żeby uleciały z Niego te emocje.

- Mogłem powiedzieć co czuje , postarać się o jej zaufanie , względy.

- Thomas to jest nieporozumienie. Andżelika była w takim stanie , że świadome nie zgodziła się na związek z Schlieri'm. Uwierz , jutro będzie inaczej .

- Nie sądzę - oznajmił Morgi wpatrzony w przednią szybę.

- A nawet jeżeli tak nie będzie .... Thomas oni w ogóle do siebie nie pasują . Ten związek nie ma racji bytu.

Michael

Nie zrozumiałem tego całego zamieszania.

Ann i Gregor w związku? 

To coś złego? Moim zdaniem pasowali do siebie . 

Ona poukładana , On zwariowany. 

Przeciwieństwa się przyciągają podobno . 

O co ten cały zamęt .

Postanowiłem zająć się nowo poznaną blondynką . 

Miała piękne długie włosy , niebieskie oczy , była nieco niższa ode mnie , a co najważniejsze zachowywała się normalnie. Bez zbędnych pytań, pisków . 

Chciała poznać mnie, a nie Michael'a Haybock'a skoczka narciarskiego.

To było istotne.

Andreas

Thomas był tak zmęczony , że prawie od razu zasnął. Tak mi się wydawało . 

Ale postanowiłem zostać . Zasiadłem na kanapie w salonie rozmyślając o dzisiejszych wydarzeniach.

Thomas

Nie , tym razem nie odpuszczę. Nie popełnię tego błędu co w związku z Kristiną . 

Kolejny raz się nie poddam . 

Wszyscy powtarzali , że pasujemy do siebie z Ann , a to musi coś znaczyć . 

Ona musi dowiedzieć się , że coś do niej czuję , wtedy niech wybierze . Świadomie.

Bez alkoholu podejmie decyzję. 

Z tym założeniem zasnąłem .

Andżelika

Głowa pękała mi niemiłosiernie. Po jaką cholerę tyle wypiłam ! Co ja sobie myślałam.

Karciłam się w myślach. 

Spojrzałam na telefon . Wskazywał on 4 nieodebrane połączenia . Wszystkie od Gregora.

Oddzwoniłam.

- Dzień dobry kochanie ? - usłyszałam znajomy mi głos . 

Chwileczkę , on powiedział kochanie ?

- Cześć Schlieri , dzwoniłeś . Coś się stało? - zapytałam 

- Chciałem zaprosić moją dziewczynę na przepyszny obiad w mojej ulubionej restauracji . Zrobisz mi tą przyjemność , skarbie? 

- Yy tak , ale jak ? Skarbie?- Ann była widocznie zaskoczona.

- Będę po Ciebie o 15. Buziaki - zakończył połączenie.

Co ?! Jakie kochanie , skarbie ... związek ?! 

Andżelika ku**a co Ty wczoraj zrobiłaś ?! - krzyczałam w myślach.

Gdy dość wysoki szatyn wrócił do mieszkania , Andżelika natychmiast zbiegła z góry.

- Andreas ! Błagam Cię ! O co tu do cholery chodzi , co się wczoraj stało ? - zaczęła - dzwonił Gregor , zwracał się do mnie per kochanie , skarbie , nie mówiąc już o jakimś związku - Ann zamilkła.

Kofler spojrzał na Ann , uśmiechnął się. 

- Nic nie pamiętasz? Pięknie . To powiem Ci , że dużo rzeczy musisz odkręcić . 

Zgodziłaś się wczoraj na związek z Gregor'em , całowaliście się , przytulaliście. Zakochani . 

Dałaś mu nadzieję Ann, dlatego tak się zachowuje . Trudno będzie mu to wyjaśnić nie raniąc Go.

- Nie raniąc ?! - Andżelika usiadła na kanapie . - Nie zranię - oznajmiła po czym zaczęła szykować się do wyjścia na umówiony obiad.

- Ann co Ty chcesz zrobić? - chłopak zatrzymał ją . - Chyba nie chcesz powiedzieć , że nie odwołasz tego wszystkiego , że będziesz z Schlieri'm ?!

- Jeżeli Gregor powie , że to co stało się wczoraj z jego strony było świadome , nie zranię Go. Nie potrafię . Dam nam szansę , może coś z tego wyjdzie.- oznajmiła.

- Co ?! ... A inni ? Uczucia innych nie mają znaczenia ?! Ty i Gregor to nie wyjdzie . Rozejrzyj się dookoła. Nie widzisz, że ktoś inny może Cię uszczęśliwić ! - Andreas krzyknął . 

- Inni? O kim Ty mówisz? - dopytywała Ann .

- Rozejrzyj się. Tą decyzją skrzywdzisz nie tylko Gregor'a , siebie skazując Was na nieszczęśliwy związek, ale także - chłopak zamilkł . 

- Także kogo ? - Andżelika nie dawała za wygraną . 

- Pomyśl. - Kofi opuścił pokój dziewczyny.

Dziewczyna opadła na podłogę . Była zła na siebie. Jak mogła doprowadzić do tego wszystkiego .
Przecież przed wyjazdem obiecała , że zrobi wszystko by być szczęśliwą , by dać to szczęście innym .
Jeżeli mogła w ten sposób sprawić przyjemność Gregor'owi ?
Ale czy związek polega głównie na sprawianiu komuś przyjemności ?
Czy miłość , bezpieczeństwo , przyjaźń się nie liczą ?
Ann rozumiała się z Schlieri'm bez słów , ale czy to wystarczy .
Wszystko było zależne od zaangażowania 'bliskich' sobie ludzi.

Andżelika
Czekałam na chłopaka przed domem. Musiałam się przewietrzyć,przemyśleć , dać upust emocjom.
- Dzień dobry kochanie ? - chłopak mocno przytulił mnie do siebie. Zanim zdąrzyłam cokolwiek odpowiedzieć , nasze usta złączyły się w pocałunku.
Nie puczułam nic. Żadnej ekscytacji, chociaż muszę przyznać , że Schlierenzauer całuje doskonale.
- Gregor - zaczęłam - powinniśmy porozmawiać o tym co wczoraj się stało- Ann spuściła głowę wpatrując się w swoje obuwie. - nie zrozum mnie źle , ale ja kompletnie nic nie pamiętam . Nie wiem jak to się wczoraj stało, co się wydarzyło.Nie chce Cię w żaden sposób ranić ..- kontynuowała.
- Czyli to co miało miejsce wczoraj , chcesz o tym zapomnieć tak ? Dobrze rozumiem ? - chłopak wyraźnie posmutniał .
- Schlierii to nie tak . - Ann przybliżyła się do chłopaka. - Jeżeli to co było wczoraj , z Twojej strony było świadome , nie spowodowane alkoholem nie chce tego niszczyć - Andżelika zamyśliła się .
- Spróbujmy , ale musisz mi coś obiecać ?
Gregor spojrzał wprost w zielone tęczówki Ann. - Jeżeli Nam nie wyjdzie, nie uda się nadal będziemy przyjaciółmi. Nie chciałabym tracić kogoś takiego jak Ty przez błąd, którym może okazać się ten związek .- oznajmiła.
- Kochanie ... Wiem , ile rzeczy Nas dzieli , ile pracy musimy w to wszystko włożyć . Wierzę , że Nam się uda. Jeżeli to Cię uspokoi obiecuję , że obojętnie co się wydarzy na zawsze będziesz dla mnie Kimś ważnym.
Ann wtuliła się mocno w ramiona szatyna.

Gregor
Spędziłem z moją dziewczyną cudowny dzień. Widziałem , że była czasami jakby nieobecna , ale musiałem to zrozumieć . To dla Nie nowa sytuacja. W końcu bycie w związku ze skoczkiem narciarskim nie należy do najłatwiejszych. Czułem , że się dogadamy , chociaż tyle było różnic między Nami.
Gdy się żegnaliśmy pocałowałem namiętnie moją Ann.

Trzy dni później  

Życie młodej polki zaczęło się zmieniać .
Ann dostała się na wymarzony kierunek studiów, które miała zacząć w przyszłym miesiącu.
Z Gregor'em spotykała się codziennie. Spędzali ze sobą całe dnie , co nie do końca odpowiadało dziewczynie.
Wiedziała , że na tym polega związek , ale czuła , że patrzą na świat zupełnie w innych barwach.
Uwielbiała spędzać czas z mężczyzną , ale coraz częściej zauważała jak bardzo się różnią .
Nie była jednak w stanie podjąć jakieś konkretnej decyzji po trzech dniach związku.
Musiała poczekać i upewnić się o słuszności swoich domysłów.
Dała sobie czas. Sobie i Schlieri'emu.

Thomas
Dziś miał odbyć się kolejny trening przed zawodami.
Przez te kilka ostatnich dni uświadomiłem sobie, że Ann i Gregor mogą stworzyć coś niezwykłego.
Nie mogłem żyć złudzeniami , że uczucia o jakich mógłbym jej powiedzieć zmieniłyby cokolwiek.
Widziałem Ich wczoraj razem . Byli szczęśliwi .
Najbardziej bolało mnie , że Ann od ostatniego wspólnie spędzonego wieczoru , ani razu nie odezwała się do mnie, Andreas powiedział , że nie zapytała nawet raz o moją osobę, o Lily. Tak jakby nigdy Nas nie poznała.

Właśnie otrzymałem wiadomość od opiekunki Lily. Nie mogła przyjść , zachorowała.
Zadzwoniłem do Andreasa , że nie pojawię się na treningu,
Byłem wściekły.
Rzuciłem się na kanapę, nawet nie wiem ile czasu upłynęło.

- Cześć leniuchu ?! - usłyszałem jej głos, myślałem , ze śnie.
To ona , stała przede mną uśmiechnięta Ann. Wstałem jak poparzony z kanapy. Byłem bardzo zaskoczony.

Dziewczyna z czerwonymi włosami podeszła do stojącego mężczyzny witając się buziakiem w policzek.
- Co Ty tutaj robisz? Nie rozumiem . - odezwał się w końcu.
- Jak to co ?  Myślałeś, że pozwolę Ci na lenistwo gdy trening masz do ogarnięcia? oO nie mój drogi . Wstajemy! Kofi czeka na Ciebie na zewnątrz.
- Nie ma mowy. Podziękuj Andreas'owi , że Cię tu ściągnął , ale nie będę zabierał Ci czasu.
Poradzę sobie , a Ty ... powinnaś być ze swoim chłopakiem - zaakcentował dość mocno.
Ann usiadła oburzona.
- Pamiętasz co mi obiecałeś kilka dni temu przy tym stole ?
Chłopak zamyślił się .  - Przypomnę Ci - Andżelika podeszła do mężczyzny, spojrzała w oczy. - Obiecałeś , że pozwolisz sobie pomóc , nauczysz się prosić o pomoc a co najważniejsze ją przyjmować . Dlaczego to wszystko utrudniasz? Nie rozumiem ?! - Ann zmrużyła powieki.
- Nie utrudniam ! - Morgi podniósł ton głosu. - Ciekawi mnie co na to wszystko powie Gregor. Od początku nie był zachwycony tym , że spędzasz z Nami czas, a teraz gdy jesteście razem coś się zmieniło? Nie .... Idź tam i bądź szczęśliwa jak do tej pory!
- Szczęśliwa ?! Co Ty możesz wiedzieć o moim szczęściu, żeby mówić mi co mam robić! Przez tyle czasu w Polsce nie mogłam pogodzić się z tym , że inni są szczęśliwi , mają kogoś bliskiego a ja ?! Ja już nie mam ! - po policzku Andżeliki spłynęła łza. -  Związek z Gregor'em to moja odpowiedź na samotność , którą on mi wypełnia. Stara się , ufa mi dlatego tu jestem . A szczęście ?! - Andżelika nie powstrzymywała już płynących po jej twarzy łez - Szczęście daje mi ona ! Lily. To przy Twojej córeczce czuję się wyjątkowo,wspaniale.To ona daje mi wiarę , że mogę być szczęśliwa , więc nie mów , że nic nie utrudniasz ! Że niczego nie chcesz . Twoi przyjaciele są tu po to , żeby Ci ułatwić życie. Ale decyzja należy do Ciebie . Cześć . - Ann wybiegła.

Andreas
Czekałem w samochodzie na mojego przyjaciela .
Nie było Go dość długo co mnie zaniepokoiło.
Zauważyłem biegnącą Ann . Natychmiast pobiegłem w jej kierunku.
- Ann ! Andżelika ! - krzyczałem próbując zatrzymać .

Zapłakana dziewczyna zatrzymała się , przytuliła do przyjaciela.
- O co chodzi ? Powiedz , proszę .
Ann opowiedziała chłopakowi o sytuacji z przed kilku minut.
Andreas wściekł się . Pełen negatywnych emocji wpadł do mieszkania Morgenstern'a.
Gdy zauważył chłopaka siedzącego na kanapie z głową skrytą w dłoniach , złe emocje opadły.
Wiedział , że Thomas nie chciał zdenerwować a tym bardziej skrzywdzić Ann.

- Morgi , co jest?- zapytał troskliwie siadając obok przyjaciela.
- Wiem , poniosło mnie. Ale zrozum , nie potrafię przyjąć jej pomocy skoro wiem , że jest z Gregor'em.
Tak bardzo mnie to rani . Chce jej szczęścia . Skoro to szczęście ma dać jej Schlieri niech i tak będzie.
Bliskość jaką okazuje Lily sprawia , że nie potrafię patrzeć na Nią obojętnie , a na Gregora ?
To co oboje czujemy do Ann zniszczy Naszą przyjaźń . Może Schlierenzauer'a to nie obchodzi, ale mnie bardzo.
- Czyli Twoje uczucia do Ann są nieaktualne , nie ważne? Nie masz zamiaru utrzymywać z Nią kontaktów? - dopytywał Kofi.
- Tak byłoby najlepiej . - oznajmił blondyn.
- Wiesz.... Gdy Ty i Kristina rozstaliście się nie powiedziałem nic , czego żałuje. Cholernie żałuje.
Może gdybym wtedy się wtrącił zachowałbyś się inaczej, walczył chociażby dla Lily.
Ale teraz tak nie będzie. Nie pozwolę Ci , wiesz dlaczego ? Bo jestem Twoim przyjacielem, a Twoim cholernym obowiązkiem jest wysłuchać co mam do powiedzenia. - Andi wstał .
- Pamiętam jak kilka dni temu wypowiadałeś się o Ann , o tym co czujesz. Jak zareagowałeś na jej pocałunek z Gregor'em . Jeżeli teraz patrząc mi w oczy powiesz , że to była tylko iluzja odpuszczę, a jeżeli tak nie jest nie dam Ci się poddać . Nie tym razem ! - chłopak zamilkł.
- Ja ją chyba kocham - szepnął Thomas.

Mężczyźni rozmawiali jeszcze przez kilka godzin , zapominając o treningu.

Andżelika
Słowa Thomas'a bardzo mnie zabolały . Chociaż wiem , że nie powiedział tego specjalnie.
Miał rację , powinnam być na treningu ze swoim chłopakiem, w końcu o to mnie poprosił.
Nie był zachwycony , że planuje spędzić ten czas z Morgenstern'em , a raczej z jego córką.
Ważne było , że to jest Lily Morgenstern.
Nie rozumiałam tej zazdrości . Przecież ja nie złościłam się , gdy na ulicy zaczepiało go mnóstwo dziewczyn proszących o zdjęcie , autograf . Zdarzały się takie , które przytulały mojego Gregor'a , ale to mnie raczej bawiło. Może powinnam być zazdrosna ? Tylko dlaczego nie odbierałam tego tak.
Siedziałam na swoim łóżku tyłem do drzwi wejściowych. W pokoju panowała zupełna ciemność .
- Ann- usłyszałam szept , który wypowiedziała osoba zbliżająca się w moim kierunku.
Niemożliwe. To było niemożliwe. Oniemiałam.
Poczułam jak moje ciało paraliżuje dreszcz. Moje serce zaczęło bić szybciej .
Czułam się tak jak wtedy , gdy to on wypowiadał zdrobnienie mojego imienia. Wtedy czułam się wyjątkowa,spełniona. Właśnie wtedy nie byłam samotna.
Od kiedy nie ma Go przy mnie , żaden człowiek nie spowodował tego co odczuwam teraz słysząc to słowo tak bliskie memu sercu.
Odwróciłam się. W oświetlonym przez księżyc pokoju dostrzegłam sylwetkę Thomas'a.
 Thomas'a Morgenstern'a.

-----------------------------------------------
Nadal nie potrafię pozbierać myśli po wczorajszym konkursie.

Szczęście jakie mnie ogarnęło jest nie do opisana.

Najlepszy moment tamtego wieczoru ?

Daleki , a co najważniejsze pewny i stabilny skok Thomasa.

Widząc szczęście w Jego oczach łzy same spłynęły po policzku.

Austria potęgą Narodów !♥

*****

A żeby podsycić Waszą ciekawość jeżeli oczywiście takowa jest uchylę rąbka tajemnicy kolejnego odcinka.

Dziewczyna zbliżyła się powoli do Morgi'ego.

- Co tu robisz? Zapomniałeś coś dodać do swojej wcześniejszej wypowiedzi ? - oznajmiła oschle Ann.

- Tak , tylko tyle , że Cię kocham ! Kocham Cię Ann ! - chłopak oplótł dłonie wokół twarzy Andżeliki. Namiętnie pocałował.