Daj Nam szansę !

Ranek następnego dnia.

Krajobraz Seeboden tego ranka był nieskazitelny . 

Promienie słoneczne przedostawały się przez błękitne niebo . 

Biały Puch zalegający na ulicach rozświetlał jeszcze bardziej to malownicze miasteczko . 

Andżelika wraz z Lily spacerowały po jednej z ulic tego osiedla. 

Gdy opuszczały dom , Thomas jeszcze spał . 

Ann zaszła do jednej z niewielkich piekarni znajdującej się obok . 

Kupiła świeże , cieplutkie jeszcze Kornspitz .

Wychodząc ze sklepu napotkała na swojej drodze Gregor'a i Michael'a.

- Cześć piękna ! - odezwał się Hayboeck.

Schlieri'e spojrzał na Ann zaskoczony , po czym przywitał się muśnięciem w policzek . 

- Co Ty tu robisz ? Jeszcze z Córką Thomas'a ? O co tu chodzi ?

 - zapytał szatyn .

Ann odłożyła na miejsce pieczywo , które miała w rękach . 

- Thomas jest chory , a Lily i Ja ? Spacerujemy , tak po prostu . A wy co o tej porze robicie na nogach ? - zwróciła się w stronę blondyna. 

Michael zaśmiał się . - Planujemy coś zjeść , może masz ochotę? 

- Dziękuje, może innym razem. .. A co u Ciebie Gregor?

Chłopak jakby posmutniał . Spojrzał na Andżelikę . 

- Może , gdy już Thomas wyzdrowieje - zaakcentował dość wyraźnie -wybierzesz się ze mną do kina ? 

- Oczywiście , że tak ! Ale to ja wybieram film - Ann chciała sprawić przyjemność Gregor'owi.

Michael z kolegą pożegnali się i poszli w swoją stronę . 

Gregor

Nie rozumiałem dlaczego Ann zajmuje się dzieckiem Morgenstern'a.

I to nie pierwszy raz .

Coś Ich łączyło? - pomyślałem . 

Po chwili zganiłem się za tą myśl . Przecież gdyby tak było nie zgodziłaby się na kino , nie uśmiechała na mój widok. Może po prostu chciała mu pomóc. Sam powinienem , przecież to mój przyjaciel . Postanowiłem popracować nad Naszymi relacjami z nadzieją , że to co zaczynam czuć do Ann nie utrudni mi tego . 

Thomas

Obudziły mnie promienie słoneczne przedostające się przez okno do mojej sypialni . 

W domu panowała cisza. Spojrzałem na zegar , który wskazywał 11:00. 

Czułem się lepiej .

Wyspany i zregenerowany zszedłem na dół . 

W jadalni na stole leżały cieplutkie Kornspitz, które tak uwielbiałem, a obok nich dzbanek wypełniony gorącym kakao.

Nałożyłem na talerz przysmak , nalałem szklankę napoju.

To było coś czego potrzebowałem.

Mężczyzna w szarych dresowych spodniach i białej koszulce udał się na taras , gdzie na bujanej huśtawce leżała mała , śmiejąca się dziewczynka . 

Uśmiechała się tak na widok kobiety , która mówiła do Niej z założoną pacynką na prawej dłoni.

- ' Ja mam imię, ty masz imię,
każdy swoje imię ma .Nawet wrona przy kominie
swoje imię: kra kra kra!
Ja mam imię,ty masz imię,każdy swoje imię ma . Nawet Reksio z tego słynie,
gdy zawołasz jest raz, dwa!' - śpiewała dziewczyna . 

Stojący tuż za Nimi chłopak roześmiał się.

- No wiesz co! Morgenstern! - Ann rzuciła w mężczyznę pacynką. 

Morgi nie potrafił opanować śmiechu - Mogę liczyć na to , że i mnie kiedyś tak zaśpiewasz?

Ann udała obrażoną . Thomas podszedł do Niej. Usiadł obok.

- Nie gniewaj się , proszę . To było piękne , na prawdę . Skąd u Ciebie takie zamiłowanie i talent do opieki nad dziećmi ?- zapytał .
Ann ożywiła się . - Uwielbiam te małe istoty. Są tak niewinne, skromne, pozbawione jakichkolwiek złych emocji , tak bardzo zależne od Nas . Dorosłych ludzi .
To czego nauczą się teraz , to jakie emocje od Nas dostaną zaprocentuje w przyszłości . To jest piękne. Uczucie , że człowiek nie jest już sam . Obojętnie co się wydarzy zostawi namiastkę siebie na tym świecie. Nie ma niczego cudowniejszego w życiu niż posiadanie takiego cudu.
Thomas zamyślił się.
- Niestety nie wszyscy mają takie zdanie jak Ty, Ann. - chłopak wyraźnie posmutniał .
Andżelika położyła dłoń na jego ramieniu . - Nie smuć się, to przecież nie ma sensu . To , że ktoś nie potrafi docenić skarbu jakim jest dziecko teraz , nie znaczy , że tak będzie zawsze. Przyjdzie moment , że zrozumie , doceni , zmieni zdanie, swoje przekonania. Pomyśl pozytywnie .
Ann spojrzała w oczy Thomas'owi.
- Najważniejsze jest to , że ma się dla kogo żyć , dla kogo walczyć .
Wszystko inne przyjdzie samo.
- Kristina nie zmieni zdania o Lily. Nie liczy się dla Niej. Tu nie chodzi o mnie , moje uczucia , pragnienia . Priorytetem jest moja córka. Jej szczęście. - głos chłopaka załamał się.
- I o to chodzi. Uwierz , że z czasem szczęście Lily będzie Twoim szczęściem Thomas. - Ann delikatnie objęła chłopaka. Morgi wtulił się w Nią, co nie do końca opowiadało dziewczynie.
- Zjesz z Nami to pyszne śniadanie? - zapytał po chwili Morgenstern.
- Oczywiście , ale najpierw skierujesz swoje kroki do gabinetu lekarskiego. Jeżeli lekarz potwierdzi, że jest lepiej , wtedy zjemy , jeżeli nie czeka Cię kolejny dzień w łóżku. - Ann uśmiechnęła się wskazując na drzwi - Tylko nie oszukuj . - dodała.
Thomas wstał zrezygnowany . - Muszę?!
 Ann wzięła małą królewnę na ręce. - Skarbie powiedź tatusiowi , że innego wyjścia nie ma.
Dziewczynka zaczęła gaworzyć , co rozbawiło Morgi'ego.
Skierował się posłusznie na górę . Odświeżył po czym wyszedł z mieszkania.

Słucham ? - oznajmiła Ann naciskając zieloną słuchawkę swojego telefonu .
- Nareszcie ! Gdzie Ty się podziewasz? - oznajmił wściekły mężczyzna.
- Andi nie wkurzaj się , no . Zapomniałam Ci powiedzieć , że nie wrócę na noc . Przepraszam.
- Ann Ty chyba nie chcesz powiedzieć , że spałaś u Gregor'a? Coś Ty najlepszego zrobiła ! - chłopak krzyczał .
- Kofler ! Po pierwsze nie krzycz , po drugie nie spałam u żadnego Gregor;a , a po trzecie dlaczego akurat o Nim pomyślałeś ? - Andżelika zaciekawiła się.
- Ann , przepraszam , zwyczajnie się martwię . Możesz powiedzieć gdzie jesteś?
- U Thomas'a. Spotkałam się z Nim przypadkiem . Jest chory. Chciałam tylko pomóc.
Andreas zamilkł na chwilę . Jego najlepszy przyjaciel potrzebuje pomocy , a on o niczym nie wie . Było mu przykro.
- Załatwię tylko parę spraw na mieście i przyjadę. A Morgenstern'owi powiedz , że inaczej sobie porozmawiamy skoro nie potrafi poprosić o pomoc .
Chłopak zakończył połączenie.

Ann położyła Lily spać , po czym bawiła się telefonem.
Czynność tą przerwał jej wchodzący do domu Thomas.
- I jak ? Tylko nie kłam !- odłożyła telefon .
- Jest w porządku . Małe przeziębienie . Dostałem kolejne leki i wszystko powinno się
unormować -zaczął. - więc teraz zgodnie z obietnicą wspólne śniadanie . Zapraszam .
Andżelika usiadła przy stole w jadalni.
- Dziękuje - powiedziała , gdy Thomas podał jej kubek z gorącym kakao.
- Właśnie , panie Morgenstern . Dzwonił Andreas i oznajmił , że nie chce być w Twojej skórze , jak przyjedzie z Tobą porozmawiać . - Ann zaśmiała się .
- Czułem , że tak będzie , że mi nie odpuści. - zaczął upijając łyk kakao - nie chce obciążać Go swoimi problemami . Każdy z Nas je ma i sami musimy sobie z Nimi radzić .
- Boże ...., Thomas jaki Ty jesteś zasadniczy. Andreas , zresztą jak i Gregor , Michael są Twoimi przyjaciółmi , a przyjaźń to nie tylko chwile radości , to przede wszystkim wsparcie i pomoc drugiej strony . Musisz to zrozumieć , bez przyjaźni nie da się żyć.
- Rozumiem ,  ale coraz ciężej przychodzi mi proszenie o tą pomoc.
....
-A Ty ? Mówisz o przyjaźni w taki ciepły sposób. Twoi przyjaciele pozwolili Ci na wyjazd do Austrii , gdzie oni są ? Gdzie byli ?.
 Ann uśmiechnęła się .
- On jest , jest cały czas ze mną , przy mnie . To dla Niego to wszystko , ten wyjazd. Spełniam Nasze wspólne marzenia. - rozpoczęła, lecz przerwał jej wchodzący do pomieszczenia Andreas.

- Morgenstern ! - mężczyzna trzepnął delikatnie głowę Morgi'ego.
- Już wiem !  Zmienię to swoje podejście , obiecuje. - Morgi uśmiechnął się .
- Nie ukrywam, że na to liczę , stary! - oznajmił siadając obok Andżeliki.
 Ze stołu pochwycił leżącą bułkę . Uśmiechał się .
- Jak w ogóle się czujesz ?
- Bardzo dobrze , nie czuję  się chory.
Ann śmiała się .  - Wczoraj mając prawe 40 stopni gorączki twierdził zupełnie to samo. Kłamczuch! - Andżelika rzuciła w Thomas'a koszulką wiszącą na oparciu jej krzesła.
- Może jakiś seans filmowy dziś wieczorem ? - rzucił po chwili propozycją Andi.
Morgenstern ochoczo zgodził się. Ann również wyraziła chęć udziału.
- Czyli do wieczora , oszczędzaj się !- pocałowała Thomas'a w policzek po czym opuściła mieszkanie.

- Uwielbiam ją , jest niesamowita. -  powiedział Morgi nie zwracając uwagi na to , że w pomieszczniu był Kofler.
Mężczyzna podchwycił temat.
- Thomas co się dzieje ? Co masz na myśli ? Chyba nie chcesz mi powiedzieć , że? - zamilkł.
Austriak wstał od stołu . Zatrzymał swoje spojrzenie na krajobrazie widocznym zza okna tarasu.
- Ona jest inna , wyjątkowa , delikatna . - mówił szeptem .  - Żebyś widział jak opiekuje się Lily, z troską , miłością z tryskającą radością. Nie robi tego bo musi , widzę że sprawia jej to przyjemność. Jest zupełnie obcą osobą , a coraz częściej mam wrażenie , że jest mi najbliższa.
Nie potrafię tego określić.
 
Andreas
Wiedziałem o czym mówi mój przyjaciel .
Znałem przecież Ann , nie tak dobrze , ale wiedziałem jaka jest.
Kochająca , opiekuńcza. Zawsze taka była.
Thomas wydawał mi się jedyną osobą , która może być taka jak ona. Co ja mówię , on jest taki jak ona . Troskliwy , zawsze opanowany , zabawny.
Wiem , że z czasem ich znajomość może przybrać inny kierunek niż przyjaźń . Liczyłem po cichu na to . Chciałem , żeby to właśnie Mój najlepszy przyjaciel był szczęśliwy. Zasługiwał na to. Na szczęście , które mogła dać mu Andżelika.
Obiecałem sobie , że pomogę im się do siebie zbliżyć .
- Daj Wam czas , a wszystko przyjdzie samo - powiedziałem , kładąc swoją rękę na ramieniu Thomasa, który odwdzięczył się uściskiem dłoni.

Andżelika
Jak tylko znalazłam się w mieszkaniu opadłam na kanapę.
Byłam zmęczona/
Nie przez Lily , czy Thomas'a . Przez to wszystko co się dzieję .
Dziś dopiero drugi raz po przyjeździe wspomniałam o Nim. Czułam się tak jakbym zapominała. Powoli , ale jednak zapominała. Nie chciałam tego.
Myśl o pustce jaka mi po Nim została odbierała nadzieję na wszystkie emocje.
Po jego śmierci ... Moje życie nie miało sensu, spoglądałam na nie bez emocji . Czułam jak ktoś inny żyje zamiast Niego.
Z moich rozmyśleń wyrwał mnie dzwoniący telefon. Na wyświetlaczu widniało imię :
GREGOR .
- Słucham Cię kolego. - odebrałam.
- No hej , dzwonię , żeby zapytać jak będzie z naszym wypadem do kina ? Może dziś?- odezwał się Gregor.
- Dziś ? Wieczorem umówiłam się z Andi'm na seans filmowy u Morgi'ego , więc może być problem.
- U Thomas'a? Znów ? - Schlieri nie był zadowolony. - Ok , jak chcesz. Cześć.
Ann w ostatniej chwili powstrzymała chłopaka przed zakończeniem połączenia.
- Gregor , wiesz mam pomysł ... - zaczęła - może pójdziemy teraz na spacer ? Wieczór jest piękny , szkoda Go marnować , a później jak będziesz miał ochotę pójdziesz ze mną do chłopaków ? Co Ty na to ?
Gregor zamyślił się .
- Schlieri , proszę. - dodała Ann.
- Jeżeli chcesz , to będę za kilka minut. Do zobaczenia.
Połączenie zostało zakończone.

Gregor
Znów on . Thomas.
Zastanawiam się ile jeszcze razy usłyszę o nim od Ann.
Jest tu kilka dni , a zliczając to wszystko to z Nim spędziła najwięcej czasu .
Nie  ze mną , nie z Andreas'em , z którym mieszkała , a z Nim. Thomasem Morgensternem.
Pozostała mi nadzieja , że to tylko koleżeńska pomoc i na tym się zakończy.
Coraz częściej łapałem się na tym , że moje myśli kłębią się wokół tej dziewczyny.
Chciałbym , to znaczy chce żeby było między Nami coś wyjątkowego .
Zawsze stawiałem sobie wysokie cele , a ona stała się  jednym z Nich.
Po drodze do domu dziewczyny zatrzymałem się w pobliskiej kwiaciarni .


- Otwarte - krzyknęła dziewczyna ubierając kurtkę .
Do domu wszedł młody mężczyzna , uśmiechnął się .
- Hej piękna ! - zbliżył się do Ann podając jej długą,piękną czerwoną różę.
- Dziękuje. - Andżelika pocałowała Go w policzek po czym wstawiła kwiat do wazonu .
-  Czym sobie zasłużyłam na tak śliczny podarunek Panie Schlierenzauer?
Andżelika zamknęła drzwi wejściowe od domu , po czym szła obok Gregor'a.
- Musiałaś zasłużyć? Piękne kobiety powinny zostać obdarowane pięknymi kwiatami - odpowiedział.
- Piękne to jest to miasto nocą , gwiazdy które z nieskazitelnym blaskiem spoglądają na Nas , księżyc , którego światło wskazuje Nam drogę . Piękny jest ten biały puch, który  - Ann wzięła do rąk odrobinę białego śniegu - który za chwilę wyląduje na Twojej twarzy - dziewczyna zaśmiała się po czym rzuciła śnieżką w twarz Gregor'a.
Chłopak biegł za Nią , wymachując rękami . Nie był zły . Śmiał się bez ustanku .
Po niedługim czasie dogonił Ann . Dziewczyna potknęła się upadając.
Gregor trzymając ją opadł delikatnie na Nią.
Nastała cisza.
Chłopak wpatrywał się w oczy Ann. Zbliżył swoją twarz , do jej twarzy. Dziewczyna czuła oddech Schlieri'ego na swojej skórze. Milczała.
Gdy usta chłopaka były bardzo blisko ust Ann , dziewczyna zagryzła dolną wargę nie spuszczając wzroku z czekoladowych tęczówek.
Gregor uśmiechnął się słodko , złożył delikatny pocałunek na policzku Andżeliki, po czym podnosząc się podał jej dłoń , żeby uczyniła podobnie.
- Musiałeś zepsuć taką chwilę ! Schlierenzauer , ale z Ciebie romantyk.- Ann śmiała się idąc obok Gregor'a.
- A ja głupi myślałem , że docenisz to , że nie wykorzystuje sytuacji , że Cię szanuje - stanął udając obrażonego.
Dziewczyna podeszła do Niego - Doceniam , dziękuje wariacie - musnęła jego policzek . - Zastanowiłeś się ? Idziesz ze mną do chłopaków?
Chłopak kiwnął twierdząco głową . Po niedługiej chwili byli już na miejscu.

Thomas
Siedzieliśmy z Andreas'em w pokoju telewizyjnym szukając odpowiednich filmów na wieczór .
Zanim się obejrzałem do domu weszła Ann .
Ann i Gregor.
Śmiali się cały czas nie odrywając od siebie wzroku.
Zabolało.

Andreas
Jak ujrzałem tą dwójkę razem nie wiedziałem jak się zachować .
Byłem rozgoryczony. Może czułbym się inaczej , gdybym nie wiedział o uczuciach Thomas'a.
Czy Gregor naprawdę mógł czuć coś do mojej współlokatorki?
- Siema stary - wyrwał mnie z rozmyśleń głos Schlieri'ego.
Podałem mu dłoń .
Chłopak po chwili przywitał się z Thomas'em.
Wiedziałem , że Morgi nie był zachwycony jego obecnością, ale udawał że wszystko jest w porządku . Przecież byli przyjaciółmi.

- Co ciekawego wybraliście? - Ann podeszła do Morgenstern'a , który trzymał w ręku jedną z płyt.
- Chyba sobie żartujecie ?! Horror! Nie ma nawet takiej opcji .
- Ale jak to nie ma ? Przecież my nic innego nie oglądamy , prawda chłopcy ? - odezwał się Kofler włączając film.
Austriacy zgodnie skinęli głowami . Ann rozsiadła się na wielkich poduszkach pomiędzy Gregor'em a Thomas'em.
W pokoju było wszystko co potrzebne do seansu filmowego. Napoje , popcorn,chipsy.
Andżelika co chwilę zakrywała twarz poduszką , co bawiło całą resztę.
Widząc jedną ze scen dziewczyna tak bardzo się przestraszyła , że schroniła się w ramionach zaskoczonego Morgensterna.
Mężczyzna objął ją delikatnie.
 Gregor spojrzał na obydwojga ze smutkiem w oczach . Nie skomentował tego,
Ann zasnęła z głową schowaną w ramiona Thomas'a.

Około 2:00 w nocy Andreas zaczął się zbierać, Gregor razem z Nim.
A Ann ? - zapytał Schlieri.
- Niech zostanie , po co ją budzić . - odpowiedział Kofler , po czym oboje wyszli.

Thomas
Spoglądałem na Nią . Mógłbym to robić godzinami .
Niezmiernie się ucieszyłem , gdy schroniła się w moich ramionach. Chyba ten horror zostanie moim ulubionym.
Przeniosłem ją delikatnie do pokoju gościnnego, okryłem .
Była taka bezbronna, przez chwilę miałem wrażenie , że uśmiecha się do mnie. 
Ale to pewnie złudzenie.

Gregor
Jak obudziłem się około południa , odczytałem wiadomość od Michael'a.
' Siema młody , sobota dziś , wolna sobota ! Yeah ! Może wyskoczymy całym Team'em do klubu . Jak się na to zapatrujesz ? Zgódź się , a wszystko zorganizuje '.
Niemal od razu wyraziłem chęć udziału w tej imprezce.

Andżelika
Byłam już w domu , wyszłam zanim Morgenstern się obudził .
Byłam wściekła na Koflera , że mnie tak załatwił. Zostawił z prawie obcym dla mnie mężczyzną .
Co ja mówię ? Obcym ?!
Thomas stawał mi się coraz bliższy.
Imponował mi wszystkim. Z każdą chwilą zauważałam , że miał wiele cech wspólnych z moim ideałem jakim był on. Mój nieżyjący On.
Obiecałam sobie , że Kofi pożałuje tego co zrobił , chociaż nie żałowałam chwil spędzonych z Morgensternem chciałam Go ukarać .
Ukarać w śmieszny , ale ciekawy sposób.
Wychodząc z domu Morgi'ego zostawiłam na stolę kartkę
' Dziękuje za opiekę i troskę. Życzę miłego dnia i do zobaczenia na imprezie. Ann '
Właśnie ! Impreza!

Dochodziła 20:00 .
Byłam już prawie gotowa .
Moje niesforne czerwone loki związałam do góry w tzw.palmę,dopinając czarną kokardkę .
Na górę założyłam biały obcisły top , dobrałam do tego czarne obcisłe legginsy.
Moje szmaciane białe buty 'ala china' . Dopełniłam to wszystko mocno podkreślonymi czarnymi oczami oraz błyszczykiem na ustach .
Gotowa do wyjścia zeszłam na parter , gdzie czekał już Andi.
- Piękna ! - oznajmił uśmiechnięty.
- Powiem Ci to samo - Ann pokazała mu język.

Stanęłam przed neonem wyświetlającym nazwę 'Vienna'.
- To tutaj - oznajmił zadowolony Kofler.
Weszliśmy do środka ,  klub nie był zbyt duży , ale klimatyczny.
Przy Vipowskim stoliku na rogu sali siedziało pięciu przystojnych mężczyzn.
 Jeden z Nich ubrany w ciemne jeansy i biały t-shirt z nadrukowanym własnym logo podszedł do mnie . Był Nim Gregor.
- Chodźcie ! - krzyknął , przebijając się przez głośną muzykę . Pociągnął mnie w stronę loży.
Andreas witał się już z chłopakami . Uczyniłam to samo .
Po chwili usiadłam obok Thomas'a i Gregora.
Koszulka , którą miał na sobie blondyn tak bardzo podkreślała kolor jego oczu. Pięknych oczu .


Na parkiecie po chwili szaleli już Wolfgang i Mario .
Ann piła kolejnego drinka , który zaszumiał jej w głowie .
- Może pokażesz Nam jak bawią się Polki? Czy to też Wam nie wychodzi . - oznajmił Michael patrząc na Ann .
- Nie wychodzi ? Chcesz się przekonać ?! - Andżelika wstała z miejsca.
- Udowodnij , że potrafisz się bawić , a może zmienię zdanie ?
- Patrz się i ucz Hayboeck!
Dziewczyna słysząc kolejny utwór , podążyła na parkiet.
Zauważyła tam stojącą samotnie dziewczynę , która jak po chwili się okazało była Polką.
Zaprosiła ją do wspólnej zabawy.
Ann i Madzia weszły na parkiet.
Andżelika podeszła do mężczyzny z wielkimi słuchawkami na uszach , który stał za ogromną konsolą .
Poprosiła o utwór w języku polskim. Chłopak bez problemu zmienił kawałek
Na parkiecie rozbrzmiały pierwsze z dźwięków znanej wszystkim polakom piosenki .
' Ja uwielbiam ją , ona tu jest ...i tańczy dla mnie .' 
Na sali rozległ się krzyk innych dziewcząt , które po chwili dołączyły do Ann i Maddy.
Andżelika zmysłowo poruszała się w rytm muzyki z wielkim uśmiechem na twarzy , wygłupiała się razem z nowo poznaną koleżanką. Dziewczyna miała na około siebie kilkunastu chłopaków , którzy towarzyszyli jej w tej 'zabawie'.
Ann podbiegła do stojącego obok parkietu Maria i Michael'a.
Zaciągnęła ich do Madzi.
Dziewczyna świetnie bawiła się w towarzystwie Maria. Chłopak nieźle sobie radził.
Niebieskooka blondynka natomiast zaopiekowała się Hayboeck'iem.
Gregor po chwili dołączył się do bawiącego Team;u.
Kręcił pośladkami w rytm zmieniającej się muzyki., co podobało się Ann.

Andżelika po chwili znalazła się przy stoliku , żeby napić się czegoś .
- A Wy co ? Przyszliście tutaj posiedzieć? - usiadła obok Morgi'ego - Kofler to rozumiem , tańczyć nie potrafi, a Ty Morgenstern czym się wykręcisz? - usiadła Thomas'owi na kolana.
Chłopak odstawił drinka . Popatrzył na nią .
- Andżelika , nie za dużo tego alkoholu ? - odstawił jej trunek . Ann pocałowała chłopaka w czółko , co wyraźnie rozbawiło trzejźwego Andreas'a. - Ostatni tatusiu - uśmiechnęła się .
Thomas'owi nie spodobało się przedrzeźnianie dziewczyny.
- Gregor tu idzie , pewnie po Ciebie - powiedział z ironią w głosie zsuwając Ann ze swoich kolan .
Na parkiecie muzyka zdecydowanie zelżała , została zmieniona na nastrojową balladę.
- Zatańczysz? - Gregor porwał Ann na parkiet, delikatnie objął .
Ann wtuliła się w ramiona mężczyzny.
- Jesteś taka wyjątkowa - szepnął jej do ucha,
Andżelika spojrzała na niego - A Ty taki słodki - oznajmiła.
Gregor zebrał wszystkie swoje myśli.
' Teraz , albo Nigdy ' - pomyślał po czym pocałował Ann.
Subtelnie , bez nacisku .
Dziewczyna odwzajemniła pocałunek , po czym oparła swoje czoło o czoło chłopaka.
- Dasz nam szansę ? Proszę .  - szeptał
- Myślisz , że to ma sens ? - Angel spojrzała w czekoladowe tęczówki.
- Jak nie spróbujemy , nie przekonamy się.
- Skoro tak twierdzisz. - Ann pocałowała namiętnie chłopaka , wykazując zgodą na związek.

Thomas
Rozmawiałem z Andreas'em .
O skokach , treningach , ale głównie o Andżelice.
Gdy spojrzałem w jej stronę zamarłem .
Ona . Ann.
Moja Ann i Gregor.
Poczułem ukucie w sercu .
Ten pocałunek tak bardzo mnie zabolał , nie potrafię określić swoich odczuć.
Czułem się tak bezbronny , bezsilny.
Usta tak wyjątkowej dla mnie osoby łączyły się z ustami mojego przyjaciela.
Nie potrafiłem na to patrzeć , nie chciałem .
Wyszedłem z klubu jak najszybciej się dało .
 Moje myśli wirowały wokół tego wydarzenia. Mój umysł oszalał ze złości.
Obwiniałem siebie , bo przecież przyglądałem się zamiast od razu powiedzieć o moich uczuciach.


----------------------------------------------
Kolejny za Nami , za który Wam dziękuje.
Bez Waszych komentarzy , wsparcia , nie miałabym po co zamieszczać tego tutaj.
Kolejny jest w połowie napisany.
Chciałyście więcej Koflera ? - Jest.
Michael'a? - Jest .
Nowa bohaterka imieniem Madzia ( Maddy) - Jest.
Dziękuje za te sugestię.
Magic - Twoje komentarze wywołują na mojej twarzy uśmiech i zaciekawienie , za co niezmiernie dziękuje.
******
Dziś drużynówka . Liczę na czołowe miejsca dla Austrii ♥
Nie koniecznie musi to być podium , ważne że walczą do końca !
Czytam - komentuje !
Trzymamy kciuki ! Do jutra:D